سینے جھوکاں دیدیں دیرے(29)||نذیر لغاری

لندن کنوں ٻاہر نکل ایم ون تے چڑھوتاں سبھ توں پہلے ایسکس کاونٹی آندی ہے اگوں بکنھگھم تے بیڈ فورڈ شائرامدن ہک پاسوں ہیچن شہر ہے جتھاں اردو دے جگ مشہور ناول ۔۔اداس نسلیس دا لکھاری عبداللہ حسین رہندے ڈربی شائر کاونٹی شروع تھئی تاں ساکوں ڈربی ریس یاد آڳئی ریس اچ گھوڑ‘ے بھڄدن اتے گوکھٹن آلا گھوڑا چھڑی لنگی نہیں کھٹیند اپنے سائیں کوں کروڑ پتی وی بناڈیندے جے گھوڑا ذری جتی ہمت چاکرے تاں پچھیں پنجائے گھیواچ ہوا اچ خوشبورچ ڳئی باہر دا منظر خواب کنوں وی ڈھیر سوہنا ہے شالا روہی وس پووے ہا وت خیال آیا جو ان ڈٹھی تے اے قہر لتھا پئے جو دیس دیاں ڳجھیں وات پٹ تے لہندیاں پئن جے وس پئی تاں وت کیا تھیسی جے دھرتی واس ھیݨے ہوون بھڑݨ دا ڈانہ آندا ہووے ہک ارا دے پچھوں سکے بھراکوں مارگھتن تے لکھاں ایکڑ کھسیجݨ تے چپ کرٻہݨ ٹکے دی گالھ تے کاتیا ں کہاڑیاں کڈھی ودے ہوون اتے آپݨے حق دی گالھ تے چھئو ماربہݨ ملاں دے آکھئے تے ساہ تلی تے رکھ تے مسیت دا مصلااتے غازی دا علم رت ورتاں چاکرن تے دھرتی ما دا بوچھݨ کھسیجݨ تے مپ مارٻہݨ تاں روہی تھل دمان تے گڄھیں نہ لہسن تاں ٻیا کیا تھیسی اوڑک شام غریبا ں ڈھکسی ٻاہروں خوشبو دی جھمر ہے اندروں ہاں دی دوانکھ ہے ٻاہروں ہیل ہے اندروں سیک ہے سکھویندرتے ئلکادی کئو کنیں پئی تاں اصلوں ایویں لگا جوجیویں زمین تݨاویں میل گھدے ہووݨ ویلھا سہک تے کھڑ ڳیا ہووے ایں کئو کوں کیا ناں ڈیوں کیا اے لنگیں اچ وہندے لہودی البیلی ٹور دا میوزک ہے یاول روہ ڈونگر توں آبشار پئی ڈھنہدی ہے مٹھاوݨ دا مٹھاج ہے یا کاہائیں دی اٻاہل ہے اے کھنبھا ݨی دی زوں زوں زکاٹ ہے یا چھاٹ دی چاٹ ہے چاٹ تاں ضرور ہے عشق نہیں ھے چاٹ غضب دی میں پریم پیالہ پی آیا ہک پل وچ صدیاں جی آیا اوئے رمتا جوگی ہوئے ہوئے ۔۔۔اکھ دی حدتائیں پھل ہی پھل ہن اکھ دی حدتائیں ساول ساول سانول سانول ساول ساوݨ ڳولے من دے اندروں تریہہ پئی کوکے ٻاہروں بارش تھیوے دل دریا سمندرگولے پاݨی پیچ رساوے اوکھئیں سوکھئیں عشق رنجھیٹا کھڑئیں نال نبھاوے تھل مارودی اکھ دا پاݨی کیچوں کیچ سڈاوے کیچ نظرنہ آوے توں جان جنون دا حال نہ پچھ اکھ ہے بدلا ساون دا تے اکھ ہی روہی راوے جاں وصل وصال دی خوشبو آوے ہجردی ڈیݨ ڈراوے مومل راگ پہاڑی آکھے راݨا جوڳ سݨاوے ڄوگ دے روگ دا سونہاں کون ہے کیرھا بھوگ ہنڈھاوے روح تاں نت نڄردی رہ ڳئی روح کوں نینھ دا رولو رہزن پل پل آن ستاوے مٹھڑی واٹاں تیڈیاں ڈیکھے واٹ تتی کوں تاوےڈس تیڈی نہ آوے تن تے بدلا پورب وسے من وچ ٹوبھا سکے آتݨ وچ بہہ چرکھا کتاں پوݨی تندنہ سانٻھے دل دلیلاں چھوڑ یہے تاں چیتا چنتے وات ہے ہائے وے لوکو میں مٹھڑی کوں نت سانول دی تات ہے سانول دی کیا بات ہے سسڑی تتڑی شہر بھنبھوروں سوہا ساڑتے بھڄے لانڈھی توں ہنگلاج توڑیں پئی پنوں پنوں کوکے سوہݨی کچا گھڑاگھن تے سونہیاں چھولیاں ڳولے ہر چھولی پئی اوپری لگے چوگر ووں ڳھاݨ ڈکھالیا ں ڈیون کچا گھڑا کوڑی یاری کوڑا کوڑ کماوے یار عزیز پیا ہکلاں ڈیوے دھرتی دھرتی دربھ لتڑیندئیں پیریں چھالے پھس گئے اونکوں آکھوساڈے سرتوں پھل تاں آن لہاوے ألکا پچھدی ہے یہ جوگ لیا کس کارن یہ جوگ لیا کس کارن سکھو یندر ولدا ڈیندے اک جوگن دیکھی بستی میں اک موج اٹھی تو مستی میں دل بھی آیا میں پی آیا میں پریم پیالہ پی آیا اک پل وچ صدیاں جی آیا