ذلفی
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔.
دریا دی مݨ تیں ڈو چھوہریں تے ہیک چھوکرا اپݨی رمز اچ اُڈدے کُڈدے ودے ہن۔
سانوݨ مہینہ ہا دریا جوبن تیں ہا۔ دریا دی سِیڑھ اپݨے شوکاٹ نال ہیبت طاری پئی کریندی ہائی۔ ٻاکر وال اچ جھڑ دیاں بدلیاں کٹھیاں پیاں تھیندیاں ہن. ٹھڈی ٹھڈی ٹھار ہوا وجود دیاں گُدلیاں پائی کڈھدی ہائی۔ چھوہریں دی کھل دریا دے ہیرڳ اچ رل کے دل دے تار پئی چھیڑے۔
صبا ساوݨ دی کہیں بھوری بدلی آلی کار لہکدی ودی ہائی تے سحرش بارش دی تومبی آلی کار کپاہ دے ٻُڑے وانگ آوارگی دی چس اچ دھاں دھاں پئی تھیندی ہائی ۔ صوبھا ڈوہیں چھوہریں نال کہیں گونگے جھڑ آلی کار محبت اچ چُپ چاپ تریمدا ودا ہائی۔
ہوا دے جھولے نال چھوہریں دے وال چیل اچوں اُڈ کے پوری کنڈ تیں کھنڈ کھنڈ پائے ویندے ہن۔
اِڈوں سانوݨ دا جھڑ سندھو کوں ڈیکھ کے مستیاں پیا کرے تے اوڈوں چھوکرا چھوہریں دے جھریرے جسم کوں ڈیکھ کے مدہوشی دے عالم اچ برف آلی کار پگھردا ودا ہووے۔
ترئیے دریا دی کندھی تیں ٹُردیں ٹُردیں ہیک سوھݨی جاہ تیں اپنڑی اپݨی چس اچ بہہ گئے۔ چھوکریاں ریت دے گھر بݨاوݨ اچ ماہر ہوندن اُنہیں دریا دی کندھی تیں بہہ گھر بݨاوݨ شروع کر ڈتے تے چھوکرا زُنڈیں دے بھر بہہ کے اپنا مُنہ اپݨیں ڳوڈیں تیں رکھ کے چھوہریں دو ڈیکھݨ بہہ ڳیا۔
چھوہریں دی کھل دی کھنکھناہٹ، سندھو دا شوکدا پاݨی تے سانوݨ دیاں اسمان تیں کھیڈدیاں آواریاں بدلیاں ایویں لگدا ہائی جو پوری کائنات دی چس کٹھی تھی انہاں دی ہمسفر ھے۔
مہینہ وسݨ شروع تھی گیا تے ہر ہر کݨی ترنھائیں دے وجود تیں لگے تاں انہیں کوں ایویں محسوس تھیوے جیویں کوئی انہیں دیاں گُدلیاں پیا کڈھدا ہووے۔ ہیک چھوہر اپݨے والیں کوں ہٹا کے انہیں کوں اگلی سائیڈ تیں ول ڈے کے ولا سٹیا تے اوندی کونج دی ڳچی پچھوں تے سائیڈ کولو اُگھاڑی تھائی تاں چھوکرے آکھیا۔
ہائے میڈا وجود میڈے ہتھوں نکلدا ویندے۔
سحرش۔ وجود مُتوں کیویں راہسیں ایکوں قابو اچ رکھ۔
صوبھا۔ وجود تے روح دے ملاپ اچ وجود بے معنی تھی ویندے میں کولوں نئیں سمبھلیندا۔
سحرش۔ عاشقیں دی ایہہ کھنو ہوندی ھے؟
صوبھا۔ جذبات کہیں تول دے محتاج نئیں ہوندے میڈی کھنو تاں اوں ویلھے ڳنڑیجے ہا جڈاں توں میڈے احساس کوں اپݨے اندر اُتارݨ دی شکتی کولو شناسا ہوویں ہا۔
سحرش۔ محبت اچ ” ہوویں ہا ” دی شرط کائینی ہوندی محبت تاں ایں واہندے پاݨی آلی کار ہیک لمحے دے وقفے دی محتاجی کولو وی آزاد ہوندی ھے. محبت تاں انہیں بارش دے قطریں آلی کار آندی ھے تے ایں دریا دے پاݨی اچ گُم تھی کے اپنے وجود دی محتاجی آؤ فورا مُکُت تھی کے کُل دا حصہ بݨ ویندی ھے۔
صوبھا۔ ول کہیں دے وجود دے حُسن کوں ڈیکھ کے جذبات دے سمندر کیوں چھولیاں مارݨ پائے ویندن؟ ایویں کیوں لگدے جو ساری زندگی( زندگی ٹائم دا لمبا وقفہ) محبوب دے نانویں لگ ونجے؟
سحرش۔ وقت دے نقطیں اچ محبت دا وجود کڈاہیں مقید نئیں تھی سگدا۔ توں وقت کوں گݨن دی عادت چھوڑ کے تاں ڈیکھ ول محبت تیکوں اپݨے لمس دا احساس ڈیویسی۔ نہ تاں لوبھ اچ رُل ویسیں۔
صبا۔ کینجھیں گالہیں تیں لڳ گئے ہاؤ۔ موسم تاں ڈیکھو۔ کݨ مݨ دی آواز تاں سُݨو۔ بھوریں بدلیں دی آہٹ کوں محسوس تاں کرو ، سانوݨ دے سوھݨپ کوں اکھیں اچ تاں اُتارو۔
ایں دوران سانوݨ دی جھڑی کھیر تھی کے لہہ پائی تے ترئیے جی بارش اچ دھنویج گئے۔ پریں پریں تئیں انہیں دے علاوہ نہ کوئی بندہ نہ بندے دا نشان ہووے۔ تھوڑی دیر بعد ترنھائیں کوں ہلکی ہلکی ٹھڈ لگݨ پائے گئی تاں او ہیک ڈوجھے دے نال سُنڳڑ کے بہہ ڳئے۔ بارش مزید تیز تھیندی گئی تے چدھاروں اندھارا کر ڈتُس۔
صوبھا۔ ہُݨ کیا کروں؟
سحرش۔ انتظار؟
صوبھا۔ کائنیدا انتظار؟
سحرش۔ موسم ٹھیک تھیوݨ دا؟
صوبھا۔ موسم کولو زیادہ اہم اے لمحے ہن موسم تاں پتہ نئیں کڈاں ٹھیک تھیوے۔ ایں دھک دھک دھڑکدے دل دی دھڑکن دا کیا کریجے؟
صبا۔ دھڑکن دا کیا تھی سگدے؟
صوبھا۔ ترائے دل رل کے ایں صورتحال کوں قابو کر تاں سگدن۔
سحرش۔ میں اے نہ تھیوݨ ڈیساں ہر کوئی اپݨے انتظار دی سولی تیں جیویں ٹنڳیا بیٹھے ایویں ٹنگیا راہوے؟
صوبھا۔ سولی تیں ٹنگیجݨ دی رسم توں ہرو بھرو کیوں نبھاوݨ چاہندی؟
سحرش۔ ایندی اپݨی چس ھے!
صبا۔ اڑی میں تاں ایں سولی تیں مزید نئیں ٹنگیج سگدی ۔۔!
سحرش۔ تے توں ولا کیا کرݨ چاہندیں ؟
صبا۔ میں لمحہ موجود اچ جیوݨ چاہندی ہاں۔ میکوں اے چھوکرا بہوں بھاندے میں ایندے نال بِٹُڑ تھی کے بہوݨ چاہندی ہاں۔ اے میڈے سِنے تے پُسے شریر کوں اپݨی محبت دی حدت نال تپاوے، میڈے والیں نال کھیڈے، میڈی کنڈ تیں اپݨیاں اُنگلیاں پھیرے، میڈیں تھوڈیں کوں ہلکا ہلکا چکھے، میڈی ڳچی تیں نِکے نِکے چک پاوے۔۔۔
سحرش۔ ایں چھوکرے نال میں محبت کریندی ہاں ، میں کڈاہیں اے نئیں برداشت کر سگدی جو میڈی پوتِر محبت کوں کوئی میڈے سامݨے بے آبرو کرے۔۔
صوبھا۔ اے پوتر محبت کیا ہوندی ھے؟
سحرش۔ جیویں دریا اپݨی زمین نال کریندے، جیویں بادل اپݨے سفریں نال کریندن ، جیویں بارش اپݨے ردھم نال کریندی ھے۔۔!!!
صبا۔ تیڈے آلی محبت اگر دریا زمین نال کریندا ہووے ہا تاں زمین بانجھ ہووے ہا، اگر بادل اپݨے سفر نال کریندا ہووے ہا تاں بارش وسا کے بھسم تھی کے اپݨے بوجھ کولو مُکُت نہ تھی سڳے ہا تے بارش اپݨے ردھم نال تیڈے آلی محبت کریندی ہووے ہا تاں وس کے رُک نہ ونجے ہا۔ ۔۔
صوبھا۔ بحث محبت دی وڈی دُشمن ھے تُساں بحث کرو میں ویندا پیاں۔۔!
سحرش۔ دل دا جانی ، مکھڑیں دا پیڑا ایویں نہ کر آ میڈے نال بہہ میڈی ذات دا حصہ بݨ۔
صبا۔ اتنا جلدی محبت دی معنی بدل ڳئین تھوڑی دیر پہلے تاں تیڈی محبت بہوں پوتر تے روحانی ہائی۔
سحرش۔ اوئے پاگل لڑکی محبت کہیں اصول یا ضابطے دی پابند تھوڑی ہوندی ھے اے اپݨی وسعت اچ خدا آلی کار ہر معنی ہر صفت کولو پروبھری ہوندی ھے۔
صبا۔ ول میں تاں صوبھے کوں اپݨی باہیں اچ گُھٹ کے ڳلکڑی پیندی پائی ہاں ۔۔
صوبھا۔ ہیک منٹ ہیک منٹ صبر کرو صبر کرو میکوں کُجھ سوچݨ ڈیوو اپݨے آپ کوں جھلو میکوں سمجھ نئیں پائی آندی میں کڈیں ونجاں۔۔
سحرش۔ جانی محبت اچ سوچیندا اوں ویلھے ھے جیرلھے محبت کوں کلکولیشن دی ترکڑی تیں تولیا ونج سگیجے ۔۔!
صوبھا۔ آپشن موجود ہوون تاں بندہ بہتر آپشن چُݨ سگدے۔۔
صبا۔ صوبھا ٹھیک آہدا پائے، میڈا شریر صوبھے دا ھے، میڈی روح صوبھے دی ھے میں صوبھے دی ہاں ۔۔۔صوبھے دی مرضی جو کرے۔۔
سحرش۔ بھج کے صوبھے کوں گلکڑی چا پاتی تے اوکوں وجد دی کیفیت اچ چُمݨ چٹݨ لگ پائی۔۔
صوبھا شودا نہ اِڈو دا رہیا تے نہ اوڈو دا۔۔! صوبھے کوں احساس تھیا جو محبت اچوں روح کڈھ ڈیویجے تاں اے بے کار جیہیں پریکٹس کولو ودھ کوئی چیز کائینی ہوندی۔ او ترئیے ساری رات بوجھل جسمیں نال ساری رات اسمان دو تک کے اپݨی روح کوں گولیندے رہ گئی تے محبت کائنات دے بلیک ہول اچ گم گار تھی گئی.
اے وی پڑھو:
ذلفی دیاں بیاں لکھتاں پڑھو
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر