ٻوٹ اچ بند رات۔۔۔ || زلفی

ٹھڈی یخ ہوا وݨ نال ٹھاکدی حے تاں شاں شاں دی پُر سوز آواز نال پودیں تیں موجود پترے ماتمی رقص کریندیں ہوئیں زمین کوں ڳل لا لا کے ویݨ پائے کریندن۔ ایں گُھپ اندھارے دی ولھیٹ اچ وسوں دی تمام جیا جون ماندی حے۔ ہوا دی شاں شاں اچ ٻوٹیں دا کھسکار پورے ماحول کوں مزید وحشت زدہ کریندا پائے، کُتیں دے رُݨکار اچ دل اچ ہیک اینجھا ڈر بہہ ڳئے جیندا انت کہیں وڈے حادثے دی خبر ڈیندا پائے۔

ٻوٹ اچ بند رات اچ ہیک دھرتی ڃائی چندرما بݨ کے روشنی دی تگ و دو کریندی ہکلاں ودی ڈیندی حے۔ لوک اوندی ہکل سُݨ کے اپݨے اپݨے ڈر تیں قابو پاوݨ دا ترلہ پائے کریندن پر پنڈی دی مقتل گاہ اچ دھرتی کوں گرہن لا کے پکڑݨ آلے اپݨے کالیں کرتوتیں دی تڈ تیں تہذیب دی چادر کوں لیرو لیر کرݨ اچ یکتا ہن۔

پر بہادری، ہمت تے دھاڑیل کوں ڈکݨ دا استعارہ ” بے نظیر” روشنی دی مشال چا کے دھرتی زادیں کوں راہ ودی ڈکھیندی حے۔ اوندی آواز اچ خزاں زدہ ہوا دی شاں شاں تے کُتیں دا رُݨکار بے اثر تھیندا ویندے، لوک اپݨے اپݨے اندھارے دے ڈر کولو باہر نکلدے پائین ۔۔۔بہار دے موسم دی اُمید اچ تل وطنی ہیک سنسی خیز طاقت پائے محسوس کریندن۔

بے نظیر دی آواز ہر ادھارے، ہر ڈر ، ہر بے بسی تے بے پھرائی کوں ماند کریندی دھرتی اچ گونجدی پائی حے۔ بدی دی طاقت اپݨی بے بسی ڈیکھ کے ہیک سفاک منصوبہ تیں عمل کرݨ دا آخری ترلہ کریندی حے تے اپݨے گھاتک مذہبی ہتھیار نال حملہ آور تھیندی حے۔۔! بارود تے خون دی ٻو ہوا اچ شامل تھی ویندی حے، کُتیں دے رُݨکار ودھ ویندن، شاں شاں کریندی ہوا دی آواز دل و دماغ کوں چیرݨ پائے ویندی حے، سندھ وادی دی تہذیب کوں وت کہیں ٻوٹ اچ بند کر کے پنڈی دے عجائب گھر اچ ٹنگ ڈتا ویندے، لوک اپݨے درد سمیت کہیں اندھاری چُنڈ اچ بہہ کے اپݨے اپݨے حصے دے نِیر وھیندن، غمیں دی کاک ٹیل اچ غرق تھی کے اپݨے جذبات دیاں قبراں بݨا کے روایتِ کربلا اچ ماتم کریندن۔

وݨ ننگے تھی ڳئین، دھرتی بے پردہ تھی ڳئی ، لوک وت لاچار ہن، زخم صرف جسم دے نئیں روح وی تار تار ہن، ما دھرتی وی اپݨی راݨی دی جُدائی دے ڈُکھ اچ رُدھالی بݨ کے ویݨ پائی کریندی حے۔۔!!!

ٻوٹ سرکار اپݨی عارضی فتح دے جشن پائی منیندی حے مگر انہاں کوں اے پتہ کائینی جو ہزاراں سالاں دی تہذیب تے تل وطنیت دی طاقت اپݨے رستے وی کڈھ گھندی حے، کہیں دھرتی ڃائے دی کوئی قربانی کڈاہیں رائیگاں نئیں ویندی، او ہیک غیر مرئی طاقت آلی کار لوکیں دی سوچ تے روایت دا حصہ بݨ کے اوہ تک بھڑدی حے جہے تک اپݨی وسوں کوں دھاڑیلاں دے قبضے توں چُھڑوا نئیں گھندی۔ ۔۔خواجے صاحب آکھیا ہا

مونجھیں کوں نہ کر یاد ول

اے جھوکاں تھیسن آباد ول

فرید آ تھیسوں شاد ول

ایہہ نائیں نہ واہسی ہیک مݨی۔!