گھر ونڄ، ڳیا نئیں||علی امریز

اے سئیں ظہیر احمد مہروی دی اڄوکی اتے ننویں غزل دا مطلع ہے جیکوں سوشل میڈیا تے تعریف اتے تنقید دا سامنا ہے۔ میڈی ایں ناقص پوسٹ دا تعلق تنقید کرڻ آلیاں نال ھے جو جیکر تساں شاعری بارے آپڑیں علم کوں ہک پاسوں رکھو تیں آرٹ دا ہسٹرویکل جائزہ گھنوں تاں آرٹ پہلے پہل ہک مزہ دا کم کریندہ ھا۔ جیویں ہسٹری دا سارے ڈرامے اتے انہاں دا انسانی نیچر نال تعلق، کوئ ڈرامے اساڈے لوکیں کوں چس ڋیوونڑ کیتے اتے اینویں ھی کجھ ڈرامے اتے سٹیج شو اساڈے لوکیں کوں رواونڑ کیتے اے سارے ڈرامیاں دا تعلق اتے واسطہ انسانی نیچر اتے اوندی ضرورت کوں ڋہدے ہوئیں ہائ۔ آکھنڑ دا مطلب ہے جو آرٹ ہمیش انسانی ضروریات اتے انہیں دی سائیکی کوں ڈہدے ہوئیں بنڑایا ویندا ھا۔

ڈھیر لکھنڑ توں چنگا میں سئیں احسن واگھا دی ہک ڋو ڋہنہہ پہلے کیتی پوسٹ دا ذکر کریساں جیندے اچ انہیں آکھا جو شاعری اتے گاوڻ کو چس واسطے رکھو۔ ایں حوالے نال اساں اگر ظہیر مہروی دی ویڈیو ڋیکھوں تاں سارے لوک انہاں دی ایں غزل اچ چس چیندے ٻیٹھن۔ تے شاعری اچ مزہ” وی ہک قسم ہے، لازمی نہیں جو بندہ ہر وہلے مرثیہ نگاری یا اپڑیں ڈکھ لکھے۔ اساڈے لوکیں دا کھلنڑ ول بہوں ضروری ہے۔

ایں واسطے ساریاں انسانی نیچر دیاں ضروریات کوں ڋہدے ہوئیں میکوں تاں اے غزل پسند آئ ہے اگر اساں ایکوں انٹلکچیولی نہ پرکھوں تاں۔ چارلی چپلن دی ایں کوٹیشن نال میں گھال کوں مُکیساں!

“میڈے کیتے او ڋہینہ سب تو بدبخت ہے جیندے اچ میں کِھلاں نہ”