شاعری صرف ردھم اتے وزن دا ناں نئیں، شاعری جیونڑ دا ہیک ول ہے، خوشی اچ کیویں جی سگدے ہیں اساں شاعری کنوں سکھدے ہیسے، انسان زندگی دا تھکیڑا لہاونڑ کیتے شاعری دا آسرا کر سگدے،
انسان جیہرلے اپنڑاں تھکیڑا لہا گھنے تاں اوندے کیتے رفعت سئیں دا
ہیک جیونڑ تاں بیا وو اللہ ہیک جیونڑ تاں بیا
جیونڑ دی تڈ بنڑ کھڑدے، اے کئی منتر نئیں بلکہ ساڈے کیتے وینٹی لیٹر ہن، جے ہیک جیونڑ تاں بیا ساڈے دماغ دی کہیں پرت اچ نہ ہوندا تاں جیونڑ کیتلا مشکل ہووے ہا اندازہ نئیں کیتا ونج سگدا،
ساڈے کنوں ٹردا پندھ نہ تھیندا ہا تاں رفعت ساکوں گڑگاڈا ڈتے، اساں پندھ دی پیمائش نہ پئے کرسگدے ہاسے تاں اوں ساکوں کر ڈکھالی ہے
جھمر اوندے بوہے اتے جل ڈیندے ہیں رفعت
ساڈے گھر توں اوندے گھر تئیں ہک گاون دا پندھ اے
ساکوں ملاں سمجھنڑ اچ اتے اونکوں مندا ڈیونڑ اچ بہوں مشکل پیش پئی آندی ہئی، ساڈے اگوں مذہب دا ہیک ڈراکلا دیہہ کھڑا ہا تاں اساں کیویں ڈٹھے؟
ملاں ہیک مشین پرانڑی حاکم آپ بنڑائی
گلی گلی وچ لوکاں تانڑیں ڈر پجاونڑ کیتے
رفعت عباس
ساڈے اتیں تھئے حملے نال ساڈی تریمت تیں ہیک سماجی کُجے دا ٹوکرا رکھیا گئے تاں او رفعت سئیں اے آکھ تے لہا چھوڑیے
ہے کوئی اینجھی چوکی ہے کوئی تھانڑاں رفعت
ہیر سیال دے قتل اتیں ونج پرچہ درج کریجے
سرمایہ دار دا طبقاتی گند ساڈی وسوں کوں بو کرنڑ پئے تاں انھاں آکھیے
رب ساڈے کوں مچھیاں دی ہواڑ نی آندی آکھو…..
اوہ تاں ساڈیاں جھوپڑیاں دے وچ نال اساڈے رہندے
رفعت سئیں
اساں آپنڑے پانڑی دا مسئلہ دنیا اگوں پیش کرنڑاں ہا تاں رفعت سئیں آکھیے
حاکم ساڈے دریا ویچیے کاگت ونج ڈکھلیساں
آپ درازے ویساں سچل دی سندھ تانڑیں
اساں جیہرلے حاکماں کولوں کک تھی ویندے ہیں تاں ہیک ارداس ساڈے اگو آ کھڑدی ہے
اماں ڑی جرنیل نہ جنڑیں
اساں جیہرلے سماج ہتھوں ذلیل تھی کھڑدے ہیسے تاں اشو لال ساکوں چاونڑ آ کھڑدے
کیا ڈیھدیاں ہیں اتھاں گھن آئی ہے
ساکوں نال اپنڑے سک آدم دی
جتھاں منہ کالا ایں دنیا وچ
ساڈے نال ایں دنیا کرنڑاں ہا
اے ہیک تڈ ہے، بلہنڑ دا درد ساڈے کنوں ڈھیر ہے ایہو سوچ کے جیونڑ جیونڑاں پوندے،
کیہرے آدم دے اتبار پچھوں
اتبار کیتا اساں آدم دا
ہنساں دے قتلام اتے اجڑنڑ کنوں وڈا ڈکھ تاں اساں کینی چئی ودے
ہائے ہائے اساں تاں ستاوی دسمبر کوں مر گئے ہووں ہا لیکن اشو ساکوں جیندا کیتے،
سندھو تیڈی لالڑی
بے قصور ماری گئی
ساکوں ڈسایا ہیس جو تساں آپنڑی دھاں چا کے ونجڑاں کیتھاں ہے، اتے ساکوں ہزاراں سالاں دے ہیک تعلق دا احساس ڈیوایا ہیس، جو تساں کلہے نوہے
نیل کنٹھ سوگ وچ
سوگ وچ جنگل تمام
اے ہیک بہوں وڈی تڈ ہے، جو ساڈا ڈکھ صرف ساڈا نئیں، ایں بھویں دا وی ایہو ڈکھ ہے
دریا دا وی ایہو ڈکھ ہے، پکھی اتے بے زباناں دا وی ایہو ڈکھ ہے
ول ایں ڈکھ کوں سنگوڑ کے ڈیکھنڑاں ہا، اینکوں گھٹ توں گھٹ کرنڑاں ہا ، ہیک تاں ہنجھ ایندے کیتے شفا ہئی، بیا اکھ اچوں ہنجھ دا واہونڑ کہیں نوحے نال تعلق رکھیندا ہا او نوحہ ساکوں اشو لال لکھ کے ڈتے
چودھاروں ہے طاری کیتلی رات اندھاری
پل بھر دا لشکارا جیونڑ چار جہاڑے
یہ بھی پڑھیے
”چِڑیاں اُٹھو کوئی دھاں کرو“ (وسیب یاترا :7)||سعید خاور
” "دل تاں آہدے یار دی وَستی ڄُلوں”(وسیب یاترا :6)||سعید خاور
”گاݙی گھَݨ گھَݨ لائی اے“ (وسیب یاترا :5)||سعید خاور