حکایت: لُکاویاں پَرتاں۔۔۔رفعت عباس

لُکاویاں پَرتاں

گھڑ سوار جنگل وچ داخل تھئے تے دیوی دیوتاواں تے اوکھا ویلا آ گیا ‘ انہاں کوں حکم ہئی ایں جنگل کوں دیوی دیوتاواں دا گورستان بناونڑا’ ایں ویلے وچ پرانڑے اِنہاں خداویں وستی دے لوکیں توں مدد منگی

وستی والیاں پَرہیں ہک رکھی تےدیوتاواں دی مدد دا فیصلہ لُکانواں ہک کر گھدا ‘ جنگل وچوں لُکدے لُکاندے ڈو دیوتا ڈو دیویاں وستی تئیں پجے….. ‘ رَتڑی” تے "اوشا” تے جنگل دا دیوتا "وَنڑ پَتی” تے پانڑیاں دا "اَپم نَپت ”…..باقی دیوتا چَھیہ گئے یا بئے پاسے ٹُر گئے ‘ جینویں "وایو” تے "سوما” ہوا تے چندر بنڑ تے وَلیے تے "سُوریہ” سِجھ بَنڑ تے نِسریا

"رتڑی” کوں اوں وستی والیاں رات تے "اوشا” کوں دھمی بنڑا ڈِتا ‘ ایہ دیویاں اگوں وستی در وستی نال نال ٹُر پیا ‘ اوکھ "اپم نپت” دی…..پانڑیاں دا ایہ دیوتا دوروں چمکدا لُکایاں ناہیں لُکدا ‘ ایندا ناں وستی والیاں "دُل دریا” رکھیا تے گاونڑ بنڑایا : دُل دریا پچا ڈے پار ‘ مِلا ڈے یار , وت کِتھاہوں جھاکا ہک پیا تے دُل دریا "خواج خضر” بنڑ گیا

سبھ توں سوکھ "وَنڑ پَتی” لُکاونڑ وچ تھئی ‘ وستی اونکوں گانیاں بَدھیاں سہرے پوائے ‘ پَرنیوے دا بَنرا اوہ بَنڑگیا

…………………………………………………..

وَنڑ پتی: ونڑ+پتی….. جنگل دا دیوتا

بَنرا: بن + را….. جنگل دا دیوتا