کاغذ: ہیلو بھائی جان کیا تھی گے یار وت توں میڈے اتے بکواس لکھن پو گئیں؟
نامعلوم: توں اج کیویں بول پئیں یار خیر اے لگدے اج میں ڈھیر پیتی بیٹھاں وہم اے
کاغذ: وے یارا تیکوں نمھی آکھیا بس کر کیا تماشا اے روز دا
نامعلوم: ہیں توں کاغذ کیویں بول پئیں وے؟
کاغذ: توں مہربانی کر عرصے کنے میڈے اتے غیر شرعی غداری دیاں تحریراں لکھدا آندی کیا موت اے تیکوں ؟ تیکوں پتہ وی ہے جو جتھو میکوں مل گھدی او کشمیر اسٹیشنریز اے جیندے مالک وڈے حاجی صیب ان ہر سال عمرہ کریندن
نامعلوم: او تے ٹھیک اے وائے پر میں مل گھدے یار میں اپنے اندر اے بھا کے تک برداش کراں اپنے اندر دیاں گالھیں تیڈے اتے لکھ تے لوکیں نال سانجھیاں کرینداں بس
کاغذ: ڈیکھ اتھاں میڈے ہمسائے "بہشتی زیور” اتے "اور تلوار ٹوٹ گئی” ہن اتھاں پتا نہی کیہرے جرمن کافر بابے "مارکس” نال میکوں رکھ چھوڑی اتو ولا اے گند روز تحریر تھیندے میں تنگ آگیاں کوئی اسلامی حب الوطنی دی گالھ کیتی کر
نامعلوم: ایں نہیں ہوندا ادب تے ادب اے توڑے جو میں تیڈے ہمسائیں کوں چنگا نہی آہدا پر فتوے تے نہی لیندا توں کیوں ہک مفکر دے پچھو پو گئیں
کاغذ: کیا مطلب ؟ اللہ رسول کینی او چبل مفکر سبھ کجھ اے عقل کر لگدے خباثت تیڈے وجود اچ وڑ گئی اے توبہ تائب تھی اپنی قوت اسلام واسطے خرچ کر
نامعلوم: مطلب تیڈے اتے لکھن کنوں وی مک پیوں ؟
کاغذ: بلکل توں بکواس چبلیاں اپنی رت کڈھ تے بانہاں دے اتے لکھ ڈے میں قیامت آلے ڈینہہ اللہ کوں کیا جواب ڈیساں جو میں ایہو کافرانہ مواد تحریر کرا تے لوکیں کوں گمراہ کیتے ؟
بانہاں : یار میکوں وچ نا پوو اے تہاڈا تے گودے دا معاملہ اے
رت : ہیلو میں اپنی جاہ وڈا بھوگ بھوگی پئی آں ۔ ادھ نکوٹین دا زہر گھلیا ودے اکی بو اے وت میڈے اتے بیا بھوگ نا بناؤ
قلم : سئیں مہربانی کر نا لکھ بس کر
کاغذ: میں نہی آکھیا جو بکواس لکھدیں ڈیکھ تیڈا اپنا وجود تیڈے مخالف تھی گے بس کر مریں ہُن
نامعلوم نے کاغذ پاڑ سٹیا ، قلم بھن تے سگریٹ دے کش لئے تے چھت دو ڈیہڈے ہوئیں آکھیا
"شئیت سہی آہدن"
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر