شاعری دے عالمی ڋینہ دے موقع تیں سرائیکی زبان دے باذوقیں کیتے
دنیا دی قدیم ترین منظوم داستان گلگامش جیندے اچ گلگامش اروک نامی شاہر دا بادشاہ ہوندے اتے او ایں قصے مطابق موت کوں مارݨ کیتے گھروں نکلدے تاں جو او امر جیوݨ جیوے اتے موت اونکوں مار نہ سڳے۔ایں سانگے اوں خداویں دے ملخیں دو وڳ روانہ تھیا۔ویندیں وڳدیں ویندیں وڳدیں اوندے راہ ھک سراں آئی کہیں ݙینہاں دا پندھ مریندا تھکا ترٹا گلگامش ایں سراں اچ پہہ ڳیا تاں کیا ڋیہدے سراں دی مالک ھک سوہنی نینگر تریمت ھے۔ گلگامش اتھاں ساہی سپی کڈھی ۔تریمت دے حالی گالی تھیا تاں اوں تریمت اینکوں ھک نظم سنا کے نصحیت کیتی جو ہر جی ضرور مردے کوئی ہمیش نی جیندا اتے نہ کوئی امر جیوت ھے۔اوں نظم دا سرائیکی وٹاندرا ۔ او وی منظوم۔.
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔. ۔۔۔۔۔۔۔
گلگامش کتھاں بھجدا وینداں ہئیں توں۔
اے گلگامشا ! چارے چنڈیں کیوں پھردیں گلیندا ہیں کیا
جیرھی توں حیاتی لبھیندا گولیندا ودیں او نہ ملسی کڈاہیں کہیں ڋ یہاڑے کتھائیں۔
جڋاں دیوتاویں خداویں ھا بندہ بݨایا’مواتی وی لکھی ہا نے لیکھ اوندے تڋاہوں۔
تے حیاتی رکھی ھتھ اپݨے ہانے۔
بس وے گلگامشا!اپݨی ڈھڋھڑی کوں بھر
رات ڋینہ’ڋینہ رات رقص کر اتے خشیاں منا۔
دعوتاں کھا عیش کر۔
روز نویاں توں نویاں ودھایاں ودھایاں پوشاکاں وی پا
اپݨے سر وال دھو جثے پاݨی وہا۔
تیڈی انگل نپڑجیرھا ٹردے اوں نکے بال کوں پیار کر۔
نال سینے لگی ذال کوں پیار کر
Translation from Ancient Egyptian Literature by lichtheim Miriam
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر