حکایت :لُکاویاں پَرتاں||رفعت عباس

لُکاویاں پَرتاں

گھڑ سوار جنگل وچ داخل تھئے جو انہاں ایں جاہ کوں دیوی دیوتاواں دا گورستان بناوݨا ہا ٰ ایں اوکھے ویلے پراݨے اِنہاں خداویں وستی دے لوکیں توں مدد منگی

وستی والیاں پَرہیں ہک رکھی تے دیوی دیوتاواں دی مدد دا لُکانواں ہک فیصلہ کر گھدا ‘ جنگل وچوں لُکدے لُکاندے ݙو دیویاں تے ݙو دیوتا۔۔۔۔۔رَتڑی،اوشا،وَنڑ پَتی تے اَپم نَپت۔۔۔۔۔ وستی تاݨیں پڄے….. باقی دیوتا چَھیہ گئے یا ٻئے پاسے ٹُر ڳئے ‘ جینویں جو وایو،سوما تے،سُوریہ

رتڑی کوں وستی والیاں رات تے "اوشا” کوں دھمی وچ لکا ݙِتا ‘ ایہ دیویاں اگوں وستی در وستی نال نال ٹُر پیا ‘ اوکھ "اپم نپت” دی…..پانڑیاں دا ایہ دیوتا دوروں چمکدا تے لُکایاں نہ لُکدا ہا ‘ ایندا ناں وستی والیاں "دُل دریا” رکھیا تے گاوݨ بݨایا:

دُل دریا پچا ݙے پار ‘ مِلا ݙے یار

وت کِتھاہوں جھاکا ہک پیا تے دُل دریا "خواج خضر” بݨ گیا

سبھ توں سوکھ جنگل دے دیوتا "وَݨ پَتی” کوں لُکاوݨ وچ تھئی ‘ وستی اونکوں ڳانیاں ٻَدھیاں،سہرے پوائے تے پَرنیوے دا بَنرا اوہ بَݨ ڳیا

…………………………………………………..

وَݨ پتی : وݨ+پتی….. جنگل دا دیوتا

بَنرا : بن + را….. جنگل دا دیوتا