رفعت عباس
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ایں شہر ملتان وچ ہک بندہ ہے جیڑھا کافی لکھن دا خاب ڈیدھے۔اوہ ٹردیاں بابا فرید،شاہ حسین، ،بلھے شاہ،سلطان باہو،سچل سرمست تے خواجہ فرید نال گالہیں کریندے۔ݙینہاں انہاں دے کلام دے پھل چݨدے تے راتیں ݙیوے ٻلیندے۔اوہ راتیں اگر بتیاں جگیندے جو خواب وچ بلھے یا سچل کوں ملسی۔اوہ ساریاں صوفی شاعری دیاں ڳالہیں تے شکلاں اینویں بیان کریندے جینویں ہر ویلے انہاں دی سنگت وچ ہووے۔اوہ کافی اہدے تے چپ چاپ بیاض وچ چاڑھ گِھندے۔اوہ سلمان سہو تے مرتضے زاہد کوں کݙاہیں کݙاہیں کلام سݨویندے۔
مظفر بخاری دا کلام سرائیکی کلاسیک توں اگونہاں نویں سماجی معاہدیاں وچوں نِسردے۔اوہ شئیں کوں پرتا کے ݙیدھے تے ہک بھرویں دھڄ تئیں گھن آندے۔
مظفر شاہ دے خواب وچ،پکھی پانڑی رب
تے نال نال روٹیاں نمانڑیاں دے گھر
کجلا سرخی میندھیاں تے بکھدے آندے ہتھ
تے ازل ابد دیاں پھیریاں ڈیندے آندے لوک
مہر علی، بلھے شاہ ، سچل سر مست
اصلوں یوم الست، مظفر شاہ دے خواب وچ
رفعت عباس۔ملتان
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
کافی
مظفر بخاری
جے کر موت لکھی ہے مولا روپ تے رنگ اچ ݙیویں
میکوں ݙینہ وصال دا مولا ہیر دے جھنگ وچ ݙیویں
مکھ محبوب دا سامݨے ہووے ساہ امنگ اچ ݙیویں
ساری عمراں عاشق ہوواں شوہ ترنگ اچ ݙیویں۔۔۔۔۔۔
موت نہ کہیں وبا وچ ݙیویں نہ کہیں جنگ اچ ݙیویں
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر