گامݨ ماشکی (لُنڈی کتھا) ۔۔۔امجد نذیر

آھدن پاݨی حیاتی اے اتیں اساݙے واسطے گامݨ ماشکی ۔ ہُنال سیّال او چمڑے دی مَشک چیل اچ لڑکا نُور حضور ویلے دا لوکاں کوں پاݨی ݙیوݨ شروع کریندا ھا تے چِٹا ݙینہہ تھی ویندا ھائی ۔ کَہیں دے گھڑے، کہیں دے ݙول، کہیں دیاں ٻالٹیاں اتے کہیں دے دیڳڑے – او بھر بھر مَشکاں پیںندا ھائی ویندا تے اڳو وڳدا ھائی ویندا ۔ نہ کُوئی اوندے کنوں پردہ ہائی نہ کُوئی دروازہ اُوندے تے بند ـ

کوئی اُوکوں روپیہ تے کوئی ݙُو ݙیندا ھائی اتیں او کہیں نراضگی یا تقاضے دے بغیر، بغیر ݙِٹھے دُعا ݙے کے بوڄے اِچ پا چُھوڑیندا ہائی ۔ کوئی بَھلے مانس کہیں ویلے میاہربانی کر اوکُوں پَنج سَت روپے وی ݙے ݙیندا ھائی ۔ ساکُوں صیحح خبر تاں نہ ھئی پر اوندی ݙوڑی ݙُکھدی کمر ݙیکھ لَڳدا ھائی جو او صدیاں توں اِیہو کَم کریندا آندے ۔ چاچا گامݨ جِت ویلے مَشک ناں وی چاتی وَدا ھوندا ہا، تاں وی اوندی کَھٻی پاسوں ڈھلکی ٹور تیں ݙونگی چیل توں ایویں لڳدا ھائی جیویں ہݨ وی مَشک لڑکئی ودا ھووے ـ

اَساکوں اوندے دِلے ٻالٹیاں بھرݨ دی مُشقت کنوں وی ڈھیر جیہڑی ڳالھ یاد اے، او اُوندا ٻالاں نال گھاٹ پیار اے ۔ مَشکاں بھریندئیں بھریندئیں سِجھ دی لاٹ پووݨ نال ای جِت ویلے سکول ونڄݨ دا ٹائم تھیوے ھا تیں تے ٻالاں ٻالڑیّاں دی اکھ اوکوں، اتے او ٻالاں دا بھالا گھنݨ شروع کر ݙیندا دا ھائی ـ میݙے آلی کار کئی ٻال تے ٻالڑیاں بَستہ چائی گامݨ کُوں ݙیکھ اوندو بَھڄ پوندے ہَن ـ "چاچا چاچا ! ݙُو آنے تے ݙے، چاچا چاچا ! چارآنے تے ݙے، ٻس اے لوّظ سݨدیئیں چاچے گامݨ دے ݙ نداں کنوں خالی پوپلے منہ اچ ݙوہیں کَناں تک کِھل لشکارے مارݨ پئے ویندی ھائی ـ او آپݨے کھیسے وچ ہتھ مار کَہیں کُوں ٹَکی، کَہیں کُوں پونٹ ، کہیں کُوں ݙُو آنے اتے کہیں کوں چار آنے ایویں خوش تھی تھی ݙیندا ھا جیویں او آپ آپݨی اَماں کَنوں پیسے گِھن سکول وَیندا پیا ھووَے ـ ایݙو مشک ایچو پاݨی چَھم چھم کریندا ھائی تے اوݙو اوندی جیب اِچو بھانڄ ـ ٻالاں کُوں پیسے دھیلے ݙیوݨ نالہی چاچا گامݨ ھک ڳالھ ضرورآھداھائی "پڑھئیے کرو ابا، پڑھئیے کرو، پڑھئی چنڳی شے ھوندی اے” ـ

لَنگھدئیں ٹُردئییں کوئی جُوان جو اونکوں آکھےھا ” گامݨ آ چار پیسے آپ وی رکھئیے کر، یّکی مزدوری وَنڈا چھوڑیندیں، گھاٹے وادھے ویلے کیا کَریسیں؟” تاں او وَلدا ݙیند ھائی "بابا اللہ پاک میکوں چار ٻالاں وٹوں چالہی پنجاہ ٻال ݙے چھوڑئین،اُوندا احسان اے، میں کیہڑی جَزات بنڑاݨوݨیمی، ݙُو وقت دی روٹی اے، کہیں ویلے کیہڑا ݙے چھوڑیندے، تے کہیں ویلے کیہڑا۔ اللہ میݙے ٻالاں کوں خوش رَکھے، وَسدا رکھے، ٻال فرشتے ھوندن بابا، اِنہاں دی خوشی کَنوں وݙی خوشی کیہڑی تھی سڳدی اے؟”

چاچے گامݨ دی خَرچی ساݙے ٻلٻݨ دیاں کئی خواہشاں پُوریاں کیتیاں، پَر ہِک ݙینہہ اینجھا وی آیا جو بستہ چا سکول ونڄݨ ویلے اساݙیاں اکھیں ساری راہ گامݨ چاچے کُوں لبھیندیاں رہ ڳیاں، وَل ھِک ݙینہہ،. ݙُو ݙینہہ، ترائے ݙینہہ گزِر ڳٗیے،. چاچے گامݨ دی ݙوڑی چیل اتیں مشک ساکوں نہ نظریے، او ٹِکیاں ٹافیاں، بِسکوٹ تے قلم دوات جیہڑے اَساں اُوندے پیسیاں نال گِھندے ھاسے مونجھے ماندے تھی ساݙے پیراں اچ رورو، ڈھے ڈھے پوندے ہَن، وَلدی ݙیوانہر میں تے میݙا ہِک سنگتی سکولوں جلدی نِکل ائے، ساکوں اے پتہ ھا جو چاچے گامݨ دا گھر نالے محلے دی اُبھی کَچی ڳلی اچ اے، پَر اساں کݙاہیں ڳئے ناں ھاسے۔ چاچے گامݨ دا سارا مَحّلہ آپݨا ھائی، تے کوئی آپݨا ناں ھائی، ہِیں کار ساکوں اوندا گھر لَبھݨ اچ کوئی اوکھ ناں تھئیا ۔ ‘ نِکڑا جیہاں کچا گھر، جیندے اِچ سارا سمان شئیت چار تھاں، ݙُو مشکاں، ھک ٻکری تے ھک کھٹڑا ھائی، اتیں ہیں کھٹڑے تیں چاچا گامݨ بے خود بے سُدھ پیّا ھائی، اَساں پہلی دفاری اُوندی چیل سِدھی تھئی ݙِٹھی، اوندی سِراندی ھک ھمسایہ کھڑا ھئی اتیں نال آلی بنچ تے ٹَکیاں، پونٹ تیں چار چار آنے ایویں جُڑیے لاتھے ہَن جیویں چاچا گامݨ ھر ٻال دا حِصہ کَڈھ رکھیا ھووے۔ "نہ ڄاݨ "چاچا گامݨ چار آنے تے ݙے” دی کَوء ہُݨ وی اوندے کناں اچ جیندی ھائی ـ

اساں روندے ݙُسکدئیں گھر وَل آئیوسے، اڄ پہلی دَفہ چاچے گامݨ کوں مِل کے وی خرچی نہ گِھدوسے، جیہڑے ویلے اساں ڳلی اچ پچھوئیں پیر رکھیے تے ساکوں پَریں تک چاچے گامݨ دی ٻکری ٻاکݨ دی اَواز اوندی رہ ڳئی ـ بعد اِچ پتہ لڳیا جو چاچا گامݨ مشک لڑکئی کَہیں دی تَھلی تے سلِپ تھیا تیں وَل نہ اُٹھی سَڳیا، مَگر ھِک کَم ضروُر تھئیا : ٻال پڑھ ڳئے، ماڑھیاں تے ٹینکیاں اُچیاں تھی ڳیاں تے، موٹراں گھر گھر اِچ ذوکݨ پئے ڳیاں ـ