حکایت: اوہ لالٹیناں کٹھیاں کریندا ہا۔۔۔رفعت عباس

اوہ لالٹیناں کٹھیاں کریندا ہا

پچھلے ویڑھے توں پڑچھتی توں اوں ترے چار لالٹیناں کٹھیاں کیتیاں ‘ پرانڑیاں ایہ لالٹیناں کمرے وچ کتاباں نال اوں رکھیاں ‘ ما اوندی کوْڑیجی ” ایہ کاٹھ کباڑ توں کِتھوں کڈھ آئیں ” ہمسائیاں سنگتیاں سَکیاں دے گھروں اوہ ہَنڈیاں پرانڑیاں لالٹیناں منگ آوے ‘ فریم کوں چمنیاں کوں دھووے چمکاوے ‘ ما اوندی کْوڑیجے تے پیو تانڑیں گالھ ایہا پُج گئی ‘ پیو اونکوں لکڑ دی الماری ہک گِھن ڈتی شیشے پوا ڈتے ‘ الماری بہوں وڈی تے ڈو سو لالٹین پورے ما گئے ‘ الماری وچ ساوے رتے کٹھے گلابی نیلے لالٹین ‘ اوہ وَٹ گھتے تیل پاوے کہیں کہیں ویلے لالٹیناں روشن کر ڈیکھے ‘ لوک اونکوں لالٹیناں آپے ہُنڑ ڈے ونجن ‘ الماری دے اُتے وی لالٹیناں ‘ پیو اونکوں بئی الماری گِھن ڈتی ‘ اوہ شہر دے کباڑیاں تانڑیں ونجے ‘ مقامی انگلینڈ دیاں فرانس دیاں جرمنی لالٹیناں گِھن آوے ‘ سَئہڑ جیڈیاں بطخاں جیڈیاں نِکے نِکے بالیں جیڈیاں لالٹیناں کٹھیاں اوہ کر گھنے ‘ وچوں کوئی لالٹین بھیڈ جیڈی پِچھوں اوندے ٹُر پووے ‘ اوہ جتھوں لنگھے لالٹیناں پِچھوں اوندے وَگ پوون ‘ پیو اونکوں بئی الماری گِھن ڈتی وت بئی الماری گِھن ڈتی ‘ الماریاں کمریاں توں برانڈے تانڑیں ویڑھے تانڑیں آ گیاں ‘ وت اونکوں لالٹیناں رکھنڑ دا ڈا عجب ہک آ گیا ‘ اوہ اَنڑ ڈِٹھیاں جاہیں تے لالٹیناں رکھ گِھنے ‘ جنگلاں دیاں جالیاں , دریاواں دیاں درازاں , پانڑی دیاں پوڑیاں , ہوا دے ہتھ تے بدلاں دیاں باریاں لالٹیناں رکھنڑ دی جاہ ‘ ایہ دنیا اوندے کیتے ہک بتی خانہ بنڑ گئی

ڈو ہزار پندھراں وچ اوہ ہک پرانڑے شہر ساکوں ٹکریا ‘ اونکوں اپنڑیاں بتیاں دے ناں سارے یاد ہَن اوہ کِتھاں کِتھاں لاتھیاں جاہیں ساریاں یاد ہَن تے اِتھاں وی اوہ لالٹیناں گِھنڑ کیتے آیا ہا

( کُنجیاں دا گُچھا )