اساں ڈوہیں یار متھا پکڑ کے بہہ گئے جو کروں تے کیا کروں۔جڈاں چیزاں درست سمت اچ نہ ویندا پیاں ہوون ول دماک وی نیندر ہوندے۔
فیصلہ اے تھیا جو کجھ ڈیہنہ ڈیہدے ہیں متاں کوئی گالھ سمجھ آ ونجے۔ایویں ڈیہنہ گزرن لگ پائے تے اساں روز سوچوں جو کیا کروں پر ککھ وی سمجھ نہ آوے۔
ایں صورتحال اچ ہیک اینجھی حقیقت وی کھلی جو جیرھاں قوماں یا لوک جیلے کہیں مصیبت اچ پھسدن او شودے مزید کیوں پھسدے ویندے راہندن۔تہاڈا دماک تہاڈے نال آلسی پن دا اینجھا ویہوار کریندے جو تساں اک تے کک تھی ویندے ہاؤ پر اے مویا تہاکوں مایوسی تے ناسٹلجیا دی اینجھی دلدل اچ پھسا ڈیندے جتھاں تہاڈی ہر پریکٹیکل کوشد بے کار ویندی حے۔
ول اینجھی حالت اچ خدا ڈاڈھا کم آندے۔بندہ دماغ کولو مایوس تھی اللہ کوں یاد کریندے تے اپنے سارے ڈنگے کم اوندے ذمے لا کے وقتی طور تیں ریلیکس تھیون دا بہانہ گولیندے۔ ایں وقفے اچ ول دماک کجھ نہ کجھ فنکشنل تھی چکا ہوندے۔
اساں مہینہ ڈو ایں مایوسی دے عالم اچ اللہ اللہ کر کے گزاریا تے پہلے آلی نوکری کوں یاد کر کے ناسٹلجیا دا شکار وی تھی گئے۔آھدن ناسٹلجیا وچ ہیک عجیب جہیں طاقت تے کشش ہوندی حے اے تہاڈے دماک کولو ماضی دیاں ڈکھیاں گالہیں تے واقعات مٹا ڈیندے تے بس چنگیاں تے ساوکھیاں گالہیں یاد رکھدے۔ایں عذاب کولو نکلن واسطے ول انسان دی قوت ارادی تے زندگی گزارن بارے اوندے آئیڈیاز اہم کردار ادا کریندن۔
ایں سچوایشن اچ فارم دی حالت ڈیہوں ڈیہنہ خراب تھیندی گئی تے ول ہیومن سائیکالوجی اپنا رنگ ڈکھالن پئے گئی۔او ایویں جو میڈی پوسٹ ایویں سمجھو ہیک مینیجر دی ہائی تے باقی لوک سارے ایں صورتحال دا میکوں ہی ذمہ دار سمجھن لگ پئے تے میں وی دل ہی دل اچ گلٹ محسوس کرن لگ پیا۔ایں پریشر ککر اچ دباؤ اتنا ودھ گیا جو میں بغیر دیر کیتے ایں نوکری کوں خیر باد آکھن دا فیصلہ کیتا۔
فارم دا آخری ڈیہنہ بہوں ہی ڈکھ آلا تے مشکل ڈیہنہ ہا۔ٹھیک ہیک سال بعد میں اتھو دی ساری ٹیم کوں چھوڑ کے جڈاں گھر آون لگا تے میں بے تحاشا رون لگ گیا۔میکوں خواہ مخواہ خود ترسی دا دورہ تھی گیا تے میں اپنی پوری زندگی دی جدو جہد کوں بہانہ بنا کے اپنے آؤ ڈاڈھیں تیں کاوڑ کر گیا میکوں یاد حے اوں ڈیہنہ میں ریاست سمیت سرمایہ داری کوں وی مندے کڈھے تے دل ہی دل اچ فیصلہ کیتا جو بس ہن کجھ وی تھیوے اپنا کم کریساں۔
اساں کوٹ ادو ول آئے تے گھر آلے وی پریشان تھائے تے ہیک عجیب جہیاں خوف انھاں دے چہرے تیں واضح ہا۔خیر ڈیہنہ گزرن لگ پئے تے ہر گزردے ڈیہنہ دے نال ساڈی سروائیول دی جنگ مزید گھمبیر تھیندی گئی۔
نوکری واسطے ہتھ پیر مارے، لکھن آلا کم وی کیتا سنگتیں ساتھیں نال وی مشورہ کیتا جو کیا کروں ہن مردے ہیں۔ہر کہیں اپنی اپنی صلاح ڈتی پر دل نہ منیا۔
ہیک ڈیہنہ ایویں بیٹھیں آئیڈیا آیا جو باہر کولو کنٹینر دا نال آندے وڈیں وڈیں شپس تیں اوکوں گھن کے اوندی دکان لائی ونجیجے۔ گالھ ٹر پائی تے ہیک آدھ بیا سنگتی وی تیار تھی گیا جو کٹھے ایں کاروبار کوں کریندے ہیں۔
ول سوال پیدا تھیا جو روکڑا کیویں مینیج کروں۔اوں سنگتی کولو پیسے ہن پائے میڈے کولو کوئی چالہہ پنجاہ ہزار ہائی بس۔
میں ڈو چار سنگتیں نال صلاح مشورہ کیتا تے میڈے ڈو سنگتی ادھار ڈیون واسطے تیار تھی گئے جنہاں دا احسان شئییت میں ساری زندگی نہ بھل سگاں۔
ڈو مہینے دی جدو جہد دے بعد میں پنج لکھ کٹھے کر گھدے تے ڈوجھے بھائیوال وی پیسے دے ڈتے۔اساں ڈاہ لکھ نال کم کوں شروع کرن دا فیصلہ کیتا۔
اشٹام لکھیج گیا گواہ بن گئے تے ول اساں مارکیٹ دی گول اچ لگ گیوسے۔
ہیک بھائیوال فیصلہ آباد لگا گیا تے میں ہیک بئے سنگتی کوں اپنے نال رلا کے کراچی لگا گیاں۔
زلفی دی ہٹی( قسط 4)۔۔۔ ذوالفقار علی
کراچی ساڈے نال کیا سلوک کیتا اے کہانی اگلی قسط اچ۔۔
یہ بھی پڑھیے
”شیر دل رانی، مائی چھاگلی (وسیب یاترا :8)||سعید خاور
”چِڑیاں اُٹھو کوئی دھاں کرو“ (وسیب یاترا :7)||سعید خاور
” "دل تاں آہدے یار دی وَستی ڄُلوں”(وسیب یاترا :6)||سعید خاور