حکایت: رِگ ویدوں باہر۔۔۔||رفعت عباس

رِگ ویدوں ہک جَنڑا "جواری”،ہک دیوی "رتڑی” تے ہک دیوتا "اندر” باہر نکھتے تے ہک گوٹھ وچ لتھے۔

جواری گوٹھ وچ کریانے دی ہک ہَٹی پاتی۔اوہ شہروں ادھار وچ مڈی چاوے تے ویچے پر ہَٹی اوندی پَھل پئی،آڈت اوہ چُھٹی کرے تے جوا کھیڈے۔اوہ ہَریا بھانویں جیتیا پر بخت اونکوں لگ گیا۔اوں ذال کوں وی رِگ ویدوں اپنڑے کول سڈوا گِھدا تے چنگا ویلا گزریا۔

"رَتڑی”ہک شاعر نال پَرنیج گئی۔اوہ شاعر ہک بہوں پُرانڑے شہر وچوں مشہور پیا تھیندا ہا۔اوں "رتڑی” دیاں حکایتاں لکھیاں۔ہک جنگل دی حکایت وچ اوہ ڈوہیں دھمی تئیں جاگے،دریا تانڑیں پجے تے پار تانیں گئے۔اوں "رتڑی” کیتے شیشہ،کنگھی تے سُرخی گِھدی۔اوں "رَتڑی” کیتے مُندریاں کپڑے تے کئی رنگاں دیاں گُرگابیاں گِھدیاں۔رِگ ویدوں ہک مُنشی "رتڑی” کوں چٹھی لکھی۔”بہوں مُد تھی گئی ہے تو "رگ وید” ول آ”۔”رتڑی ولدا لکھیا۔”میں شاعر نال خوش پئی وسدی ہاں "رِگ وید” وی خوش وسے”

"اِندر” وی چار ڈہاڑے گوٹھ اندر گُھمیا تے ولدا "رِگ وید” وَل گیا۔

کنجیاں دا گچھا : حکایتاں

۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔

رِگ وید: سندھ وادی وچ لکھیل پہلی کتاب

جواری: رِگ وید دا کردار

رَتڑی: رِگ وید وچ رات دی دیوی

اِندر: رِگ وید دا ہک وڈا دیوتا