دمان دا ناسٹلجیا|| ذلفی

شام ڈھلدی پائی ہائی کوہ سلیمان دی چوٹی تیں بدلیں دیاں ٹُکڑیاں سفر آؤ تھک کے ساہی کڈھݨ واسطے تھاردیاں پیاں ہن۔ جھڑ دی ہیک ٹُکڑی لہندے سجھ کوں اپݨے ٻُکُل اچ لُکا گھدا۔ پر سجھ دیاں ڃنگھاں بدلی دے ٻُکُل اچوں نکل کے نیلے اسمان دے کینوس تیں دِگھریاں پیاں ہن۔ ڈنگریں دی کھیر وستی آلے پاسے رج پُڃ کے واپس ویندی پائی ہائی، تے ڈنڳریں دے ڳل اچ ٹَلیں دی آواز نال پورے ماحول اچ ہیک دیومالائی کیفیت دا گُمان پیا تھیندا ہائی۔ ڈَکھݨ گُھلیا کھڑا ہائی تے بھیڈیں ،. ٻکریں دیاں پھینڳڑیاں سِدھی زمین دیاں ریڑھ گھتی ودیاں ہن۔ ریخی کیکر ٹنڈاڑیں نال بھرے پائے ہن تے سِجھ کوہ سلیمان دی پہاڑی دے پروں ٹپیے تے نیلا ہُنبھ اسمان سنجھیں کولوں چُٹیج ڳئے۔ ساوݨ مہینے دی ڈاہ تریخ ہائی تے ہوا دے وچ شام تھیوݨ نال خُنکی ودھ ڳئی۔ سیاݨے آکھ گئین سانوݨ آیا، سیالا ڃایا۔

میں اپݨے بند دی جُھگی تیں کلھا بیٹھا ہامیں، میڈے چدھاروں پریں پریں تئیں وڈے وڈے بند ہن ، اُنہیں دیاں وڈیاں وڈیاں لٹھیں ڈسیندیاں ہن جو ڃٹیں بہوں کمارے کمتن۔ ہر بند اچ کجھ ٻیریں ، کیکر تے کنڈے دے وݨ ڈھلدی شام آلی کار بہوں شانت تے پُرسکون ہن۔

میڈے نال ہیک وڈی ڈھانڈل ٻیر دا وݨ ہا جیندے اُتیں بہوں ساریں چیڑیں دے آلھݨے ہن ۔ شام ویلھے ایں وݨ تیں چیڑیں دا چِلکار ، ٻُلکار نال جیرھی روح پرور موسیقی دے وڃکار ہن انہیں کوں لوظیں اچ بیان کرݨ دی صلاحیت کائنی ۔ اوں منظر کوں صرف محسوس ہی کیتا ونڃ سگیندے۔ جونہی نماشاں ڈھلݨ لگی چیڑیاں چُپ تھی ڳیاں تے دمان اچ ہیک گہری تے عمیق خموشی دا راڃ تھی ڳیا۔ اینجھی خموشی جیندے اچ تُساں اپݨے دل دھڑکݨ دی آواز بہوں اسانی نال سُݨ سڳدے ہاؤ۔ ہلکے ادھارے اچ ہیک تِڈے اپݨی تیز آواز دے نال اوں چیرویں خموشی کوں تروڑیا تاں ایویں لگا وقت دی وہیند اچ خموشی دا سمندر تڈے دے سنگھ اچ غٹ تھی ڳیا ہووے۔ میکوں ایویں لگا چھوٹیاں چیزاں کوئی بہوں وڈی انرجی نال منہ تار ہوندن تے ہیک چیک نال جمود دے سمندریں کوں پگھار کے پی ویندن۔

ہلکے اندھارے اچ پوادھی پاسوں چندر اسمان تیں جلوہ گر تھیا تے وت دمان ہاؤلیں ہاؤلیں چاندݨی دی چادر اچ وِلٹیجݨ لڳا۔ ٻوئی چاندی آلی کار چِمکݨ لڳ پائی، اک دے دودھیا رنگ دے پُھل ایویں لگݨ لگ گئے جیویں چِٹے رنگ دے پّھلے ہوون۔ سیونہار دیاں نکیاں نکیاں چٹیاں پوپیاں بکھݨ لگ پیاں تے سِجھ پھرݨی کن سٹ کے بُدھے سمان گیان اچ لڳی ڳئی۔

میکوں ہوا مروڑے پائی ڈیوے تے میں اپݨی چس اچ تار متار فطرت دی جھولی اچ ایویں پیاں محسوس کراں جیویں اماں میکوں اپݨی گود اچ گھن کے کوئی رسیلی لوری بیٹھی سُݨویندی ہووے۔

چندر دیوتا اُچا تھیا تے اوکوں پِڑ پائے ڳیا تے او گول دائرے اچ اپݨے سفر دے پندھ کوں اڳونہا کیتا۔ میکوں فورا احساس تھیا جو گول دائریں اچ وی پندھ کاݨا تھی سگدے. خیر ایں وقت ویلھے اچ ڈکھݨ اپݨا رنگ جماوݨ شروع کیتا تے رغام پکݨ پائے گیا تے ٻاکر وال اچ کھیمݨ لسکݨ پائے ڳئ۔

دمانیں واسطے کھیمݨ ہیک بے انت خوشی دا احساس ہوندے تے میں وی کھیمݨ دو تک کے بہہ ڳیا۔ جھڑ ہاؤلیں ہاؤلیں ٹور بدھی تے اُچا تھیوݨ پائے ڳیا۔ جھڑ دی ٹور ڈس ڈتا جو اے سڃے پاسے پیا ٹُردے تے میکوں اندازہ تھی ڳیا جو اے سِدھا کوہ سلیمان دو ویسی تے اُتھاں ونج کے رحمت دا مہینہ وسیسی۔

جھڑ دی وجہ کولو ڈکھݨ مٹھا تھی گیا تے چندر کوں ہیک نکی بدلی کڃ ڈتا۔ چاندݨی ماند پائے گئی تے کھیمݨ دے لسکارے مزید نشابُر تھی گئے۔ جھڑ کئی ٹوراں پیا ٹُرے، ایویں پیا لڳے جیویں کھیمݨ زمین اچوں پائی نکلدی ہووے۔ جھڑ اپݨے ٻالیں بچیں سمیت ہکلاں مارݨ لڳ پیا، تومبیاں، تیتر کھمبیاں، بھوریاں بدلیاں، ساوے بدل، نیلی بدلی، سُرمائی جھڑ تے چِٹے کھمبھور بدل وڳ روانے ہن۔ دمانیں دیاں اکھیں جھڑ دی چس اچ رسیڃ ڳیاں، ڈنگر ڈھور گھریں اچ نچݨ لڳ ڳئے ، وݨ ٻوٹے مہینہ دی تانگھ اچ گُرگرے تھی ڳئے۔

جھڑ سدھا بغداد آلی چُنڈ اچ ونج پُجا تے ول لمیں تیں ٹُر پیا۔ ہیک جھڑ کوہ سلیمان دے پہاڑیں دو ڳیا تے ڈوجھا دمان دی بھوئیں دی تریہہ وسماوݨ واسطے ساڈو پندھ کرݨ لڳ پیا۔ جھڑی کھیر تھی ڳئی،نائیں تیں جھڑ گوڈی چا سٹی وڈیے بزرگ آھدے بیٹھن اج تاں نائیں دا لوڑھ نکلسی،بھوریاں بدلیاں پاݨی پیوݨ ویندیاں پائین ٻاکر وال اویں کھمدا گجدا مہینہ وسایندا ویندے۔اتھاں مچھر پھوار لتھی کھڑی ھے،وݨ دھوتے دھانتے کھڑن، سویل تھی ڳئی ھے،پکھی اُڈدے گاندے ودن،نئیں دا ہیرگ ھے،وڈے چھوٹے درُکدے ودن،ڈھورا بھرا واہندے،وکڑے اچ نئیں ھے بند بھریندا کھڑے،آفکی ساری سانجھی ھے ، جیویں ڈکھ سکھ سانجھا ھے،پاݨی اچ مٹ ھے مٹ مٹیندے پئین ھوا اچ نئیں دی خُشبو ھے،نعرے مریندے پئین جٹ لٹھیں تیں پھیرے مریندے پئین کُجھ بند بھرے کھڑن ، کجھ روݨاں کیتی کھڑن،کُجھ بھنجر تھی گئین،ڈیڈر چُپ نیں کریندا،جٹ اپݨی لائے اچ سڈ مریندا،روزی دا وڈا اللہ سائیں ھے،گھر تنور دا ٻل گھتیا کھڑے،

اماں روٹیاں لایسی،بند تیں ٹُکر ویسی ڈاڈھی چس ڈیسی، وڈے ویلھے ڈاڈی چکی پہیسی، بال نندر کریسی،ریج ھلیں آیا پائے،ابا کھاٹ مریندا ودے،

جوڑا ہل وہایندا ودے تے ڈاڈا لٹھیں تیں میہلیں دے چوپے پوریندا ودے،طیار پھپھڑی پایی ھے نانگ دے واتو نکلدی ھے،چݨے پلی تھایے پائین ،اسوں سرمیاں پُھل چایی پئین ،بیر تیں ماکھی بیٹھی ھے، پِڑ تیں رآکھا بیٹھے،چھاجی چھج کمائیسی ، ابا رات کوں قصہ سنڑیسی،

وساخ تیں سارے کٹھے تھیسن، رج رج جیسن،میلے تھیسن ، سارے ویسن،وٹے چایسن، ڳِسناں بہسن، چَڑھے ٹُریسن ،ھکلاں مریسن ،رل مل پیار ونڈیسن۔