مٹھی :ڈائری دا پنا : 46||رفعت عباس

مِٹھی شہر وچ سویل دے پنج وج گئے ہَن ‘ نندر دی مثنوی وچ آدم زاد شاہ پریاں دے باغ وچوں ول آیا ہا ‘ اگوں تھر وچ مِٹھی کنبھارنڑ دا بَدھیا شہر مٹھی پیا دھمدا ہا ‘ پلنگ توں کمرے دے فرش تے قدم دھرنڑ تے جُتی پاون نویں ڈینہ دا وعدہ ہا ‘ اگوں منہ تے پانڑی دے چھٹے مارنڑ تے بیگ وچوں اپنڑے سنگتی تولیے سیتی نرویا تھیونڑ حیاتی دا درشن ہا ‘ ہر ڈینہ باہر وچوں طلوع تھیندے تے ہوند ساڈی دے اندر نکیاں نکیاں پوڑیاں چڑھدے ‘ گیسٹ ہاؤس دا اٹینڈنٹ نظر نہ آیا ‘ دروازہ بند کیتا تے پوڑیاں لیہ تے سڑک تے آگیم ‘ مِٹھی دی سڑک تے ٹُریم ‘ ہک موڑ مُڑیم تے ڈوجھے موڑ تے ہک موٹر سائیکل رکشا نظریا ‘ اگوں پچھوں سڑک خالی ہئی ‘ سامنڑے ڈو ترے لاریاں نظریاں جیڑھیاں کتھاہیں ونجن دا اَہر پیاں بدھیندیاں ہَن ‘ ایہ مٹھی دا تھر لاری اڈہ ہا جِتھاں ایں ویلے تئیں باہروں آونڑ والی کوئی لاری نہ پُجی ہئی ‘ رکشے والے کوں سلام کیتم ‘ اوہ فرسا رام ہا ” میکوں مٹھی دے اندر گِھن جُل ” آکھیم ‘ فرسا رام گالھ میڈی سمجھ گیا ‘ اوں موٹر سائیکل سٹارٹ کیتا تے بہوں جلدی مٹھی دیاں سڑکاں توں مٹھی دے محلیاں دیاں سڑکیاں تے لَیہ آیا ‘ پنجاہ سَٹھ ہزار لوکیں تے پنج چھ ہزار گھریں دا ایہ شہر محلہ در محلہ گنڈھل ہا ‘ اساں وڈی کہیں سڑک اُتے آ ویندے فرسا رام رکشے کوں وت شہر دی کہیں اندرونی سڑکی اُتے چاڑھ ڈیندا ‘ فرسا رام میکوں محلیاں دے سڑکاں دے موڑاں دے چوکاں دے گلیاں دے ناں ڈسیندا ہا پر میں ڈوجھے کہیں کم وچ رُجھ گیا ہَم ‘ میں مِٹھی کوں اوندے جزو وچوں ڈیکھنڑ چاہندا ہم ‘ ہک ہک جنڑے ہک ہک دروازے وچوں ‘ سندھ تے ملتان دے مزاج موجب شئیں ول ول کہیں کُل وچ ڈَھلنڑاں چاہندیاں ہن ‘ مٹھی دی کثرت وی وحدت الوجود دا حصہ بنڑناں چاہندی ہئی ‘ کثرت کوں وحدت وچوں ڈیکھنڑ سندھ وادی دا پرانڑا روگ ہا ‘ اج مِٹھی دی ایں دھمی وچ شئیں کوں میں انج انج ڈیکھنڑ کیتے سائیکل رکشا وچ پیا ویندا ہم ‘ وحدت الوجود کتھاہیں اوڈھر تھیندا ویندا ہا تے مٹھی ہک نویں تصوف وچ پیا جاگدا ہا ‘ وحدت الوجود دے معاہدے تے مٹھی دیاں اُنہاں دلت تریمتیں دے انگوٹھیاں دا نشان کینھاں ہا جیڑھیاں اپنڑے رنگلے لباس وچ گلیاں سڑکاں بازاراں وچ بہاری پیاں ڈیندیاں ہَن ‘ وحدت الوجود ایں رنگلے لباس تے بُہاری دے ٹَکرا اگوں ارتھ نہ پیا تھیندا ہا ‘ لوگ دھمی دے دروازیاں توں باہر پئے نکلدے ہَن ‘ مٹھی دے مہاراج/باہمنڑ حلوائی حلوہ پوڑی پئے بنڑیندے ہَن ‘ اساں رکشے وچ ڈو تَل جائے فرسا رام تے رفعت عباس پئے ویندے ہاسے