ذلفی
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔.
سمجھ نئیں آندی ایں ادھ ستی تے ادھ جاگدی کیفیت کولو کیویں پاسا کریجے؟؟۔۔بےعمیق خاموشی…..دریا کہیں ولی دی بے نیازی وانگ اپݨی دُھن اچ مست واہندا وگدا پائے۔۔۔میں دریا دی کندھی تیں ٹھڈی ریت تیں تاریں نال سترے سنورے نیلے اسمان دو اکھیں جھمکائے بغیر ٹُک ٹُک ڈیہدا پیاں۔۔اسمان کوں ڈیکھ کے دل اچ بُھردیں بھڃدیں یادیں تے خواہشیں دے انبار کوں دفناوݨ کولو پہلے ایویں دماک اچ کہیں سُپر نیچرل طاقت دا گُمان ڃاڳ پائے تاں اکھیں اچ ہنجھوں تر آئن۔
انھاں پلاں وچ درد دیاں زہر آلود نوکاں پیاں چُبھدن ۔۔۔۔ روح متلاشی حے کہیں درد دے درمان دا۔۔۔۔دل اچ آس امید دا ٻلدا بجھدا ڈیوا—نئیں پتا کیرلھے نا امیدی دے جھولے دی نذر تھیندے۔۔ڈو زبردست مخالف سمتاں دے جزبات جی جان کوں اپݨی اپݨی وٹھ اچ ڈے کے وٹݨے ڈیندے پائن۔۔ہیک دل آھدی حے کڈاہیں تاں انسان قُدرت دے معجزیں دا آدُر کریسی۔ انسان ظاہری چمک دمک کوں چھوڑ اپݨے باطن اچ جھاتی پاوݨ جوڳا تھیسی۔۔۔ بئی دل آھدی حے اے تیڈا گلھپ حے۔۔کہیں ویلھے لگدے اے کشٹ گیان سکون تے دھرتا دا سبب بݨسی، تے کہیں ویلھے گمان تھیندے اے سارا ڈھونگ حے۔۔کہیں ویلھے ایویں جاپدے جو اے دنیا آوکھی تے ظالم حے تے ڈوجھے لمحے ایویں لگدے جیویں اے جگ جہان بہوں رنگیں بھرا تے سوھݨاں بہوں سوھݨاں حے۔۔کہیں ویلھے لگدے او سونہاں تھی کے اݨ سونہاں حے تے ول دل کوں یقین تھیندے ایویں کائینی۔۔ایں کشمکش اچ چندر، تے کجھ اتھاں راہوݨ آلے کیڑے مکوڑے وی میڈے نال نال جاگدے پائین۔۔درختیں دے اولوں ھݨ ڈراکلی شکل بنا ایویں لگدے جیویں میڈو ٹردے آندے ہوون۔۔جسم اچ کویلیاں ٹردیاں پائن تے دل دی دراہ دراہ دی آواز نشابُر سݨیندی پائی حے۔۔دور دور تک بندہ حے نہ بندے دا نشان ۔۔دریا دی کندھی تیں کھڑے وݨ ایویں لگدے جیویں صلاح کریندے کھڑے ہوون جو ایں شخص کوں اتھوں کڈھ چھوڑوں۔شاید انھاں کوں لگدا پیا ہووے جو آدم ذات رات کوں ساڈی چس اچ خلل پاتی بیٹھے۔۔جتنا نیچر مہربان حے اتلا ڈراکلی وی حے رات دے انھاں پلاں اچ چودھار نیچر دی پن ڈراپ سائلنس دی حکمرانی حے۔۔واہ۔۔۔۔۔ ایویں لگدے جیویں پوری دنیا اچ ہر کوئی چپ کر کے ساہ جُھݨی پیا ہووے۔۔ اتھاں آ کے ایویں احساس تھیندے جو رات دی جھولی کتنا چپ چپاتی تے پر اسرار حے۔۔پُر اسرار اینجھی جو ساڈی سوچ دی حدیں کولو کئی نوری سال دا پندہ۔ ۔۔قریب اتنی جو سارا جہان شہ رڳ اچ پھڑکدا ڈسدے۔ ایں عجیب لمحے اچ جیوݨ دی چس اینجھی جو جسم دا انگ انگ تحلیل تھی تھی کے ول ول پیا پھپھڑدا ہووے۔۔۔۔ٻے وسی تے یار دی سرد مہری دا ڈُکھ اینجھا جو ہر نویں پھپھوڑ کوں ساڑ سوا پیا کریندے۔
سُن دماک، حیرت زدہ اکھیں، حیرت کدہ دا وہندا وڳدا جہان، گہری خاموشی اچ کہیں کہیں ویلھے تِڈیں دے ٹِیں ٹِیں اپݨے ہووݨ دے احساس کوں جڳا چھوڑیندی حے۔
سمے یا وقت ویلھے دی پکڑ اچ انسان دی ہستی دے کئی اجزا بھسم تھیندن تاں انسان قُدرت کوں ھک نویں اکھ نال ڈیکھݨ جوڳا تھی پوندے۔
ایہو جیہاں وقت ویلھا امیجینیشن کوں اپݨی ذات اچ اُتارݨ دا سمے ہوندے۔ ایں ویلھے ساڈیاں بھنیاں تُرٹیاں محبتاں ہیک عجب رنگ روپ اچ سامݨے آ کے ساکوں ہمکلام تھیوݨ دی شکتی کولو بھر ڈیندن۔۔۔۔۔ہمکلام اپݨی ذات نال، اپݨی ذات دی شناخت نال، اپݨی ادھوری مُحبت دی نا منظور شُدہ ونڈ ونڈارے نال، سُپر نیچرل ہستی دے احساس نال، ہاں دے گوشے اچ حنوط شُدہ پیار دے لاشیں نال۔۔۔۔۔تُساں الوا سگدے ہاؤ۔۔
اپݨی شناخت دی ہمکلامی اچ بُلھے شاہ تاں آکھ ڈتا جو ” کیہ جاݨاں میں کوݨ” پر جاݨݨ ضروری تاں حے ، کہیں ٻائے کوں جانݨ کولو پہلے اپݨے آپ کوں سُنجاݨن ضروری حے، اپݨا آپ کیا ہوندے ، آپݨا آپ تاں زدی ٻال ہوندے، کھلنڈرا ، آوارہ جہاں گرد ہوندے، چسولا ، منُولا تے ریشم آلی کار کُولا ہوندے۔۔۔۔سمے دی گرد اچوں اے اپݨا آپ کتنا باقی حے تے کتنا ڳل ڳئے ایندی جانچ پڑتال تاں کر گھنوں ول اڳاں ٹُرݨ ساوکھا وی تھی پوسی۔۔۔۔ایہو جہیں کہیں وقت ویلھے اچ بھنیاں تُرٹییاں تے ادھوریاں مُحبتاں وی تاں بہوں یاد آندن۔۔۔۔کوئی سحرش تُہاڈے سامݨے الھڑ، مستانی، چٹی کھیر، ڈھنڈ دے کنگوں پاݨی وانگ مدُھر اکھیں آلی ، موتی وانگ چٹے ڈند کھلریندی، صراحی دے وانڳ اپݨی ڳچی تاݨ کے، کالے شمور وال کھنڈا لچکدی، مٹکدی ، چاندݨی رات اچ تھل دے ٹٻیں تیں سَیڑھ آلی کار اُڈدی ، کُڈدی ساڈی ذات اچ گُم گار تھی کے جیوݨ کوں امر کر ڈیندی حے۔۔وقت ویلھے دے ایں سمے اچ تُساں اپݨے رب کوں گلے ڈے سڳدے ہاؤ، اوندے نال ٻٹاں لا سگدے ہاؤ، اوکوں اپݨی بے وسی دے قصے سُݨا کے اوں کولو سپھل تھیوݨ دی لَو جڳا سگدے ہاؤ، آہ کیا لمحہ حے ۔۔۔۔۔۔۔۔مافوق الفطرت دی فطرت کوں سمجھݨ دا لمحہ۔۔۔۔۔۔۔۔جوڳ تے برہوں کوں رلا کے اپݨی ذات کوں ” ری شیپ” کرݨ دا لمحہ، روح کوں نچا نچا کے ہاؤلا پُھل تھیوݨ دا لمحہ۔۔۔۔
ایویں خیالیں تے امیجینیشن دی تیند اچ ٹُردا ٹُردا دریا دے پاݨی اچ پیر رکھیم تے دریا دے ڈُکھ ایویں روح دے تاریں کوں چھیڑ ڈتے۔۔میں کپڑیں سمیت پلتھری مار دریا دے ہیک ہتھ تار پاݨی اچ بہہ تھیاں۔۔اسمان کولو زمین تیں آوݨ دا احساس ٻہوں وکھرا احساس ہائی۔۔۔۔دریا سُپر نیچرل چیز تاں نئیں؟؟؟ فَٹ میڈے دل اچ خیال آیا۔۔اے تاں جیندا جاڳدا معجزہ حے پر اساں ایں معجزے نال کیا کیتے۔۔۔!!!! اجاں ایویں خیال آندا ودا ہائی تے دریا دی چھولی میڈے ہاں تیں آ لڳی۔۔میکوں سمجھ تاں آ ڳئی جو ایں سمے اچ دریا دا اشارہ کیا حے۔۔ہائے او رب آ۔۔۔کُجھ اشارے ہزار لوظیں کولو زیادہ علم و دانش تے واضح ابلاغ دا سمندر ہوندن۔۔۔
میں دریا نال ہمکلام تھیاں جو دریا او دریا تیڈا پاݨی کیوں مونجھا؟؟؟
ذلفی وائے ذلفی میڈا پاݨی تُہاڈے لوبھ تے ناقابل تلافی جرائم دی وجہ کولو مونجھا۔۔!!!
دریا او دریا تیڈی مونجھ کڈاں مُکسی؟؟؟
ذلفی وائے ذلفی تُہاڈی لوبھ جڈاں مُکسی۔۔!!!
دریا او دریا ساڈی لوبھ تاں ‘ کوموڈٹی تیں مبنی روئے’ دا اوتار حے۔۔
ذلفی وائے ذلفی تُساں فنا دے لکیریں اچ کہے تائیں اپݨے آپ کوں بند کر کے زندہ راہسو؟؟؟
دریا او دریا اساں تاں فنا دے مُسافر جو تھیوسے!!!
ذلفی وائے ذلفی اے تہاکوں کائیں آکھے؟؟
دریا او دریا جئیں تیکوں بݨائے میکوں تاں اوں آکھیے۔۔
ذلفی وائے ذلفی میکوں کائیں بݨائے؟؟؟
دریا او دریا جیرھے سارے جڳ جہان کوں بݨائے۔۔
ذلفی وائے ذلفی سارے جڳ جہان کوں کائیں بݨائے؟؟؟
دریا او دریا ۔۔۔۔۔۔۔؟؟؟؟؟
ذلفی وائے ذلفی رک کیوں ڳئیں؟؟؟
دریا او دریا میڈی حد اتنا حے۔۔
ذلفی وائے ذلفی ہر چیز دی کوئی حد ہوندی حے۔۔!!!
دریا او دریا کیپٹلسٹ سماج دی وی کوئی حد حے۔۔؟؟؟
ذلفی وائے ذلفی انحد تاں اپݨے آپ کولو منہا تھی ونڃݨ حے۔۔
دریا او دریا تیڈیاں مچھیاں، تیڈے پکھی، تیڈے پہاروں ، تیڈے وݨ، تیڈیاں سوغاتاں آباد راہون۔۔
ذلفی وائے ذلفی میکوں دعا نہ ڈے۔۔
دریا وائے دریا ٻیا میں کیا ڈے سڳداں؟؟؟
ذلفی وائے ذلفی توں کُجھ نئیں ڈے سڳدا۔۔
ایویں گالہیں گالہیں اچ رات ڈھل ڳئی تے سویل دا تارہ اسمان تیں نشابر تھیا تاں اپݨے اپݨے خُدا کوں سڈݨ دیاں آوازاں سمے دی ڈیپ خاموشی کوں تروڑ ڈتا۔۔
ذلفی وائے ذلفی سݨ گھن تیڈی ذات برادری دے لوک جڳ جہاݨ بناؤݨ آلے دی تعریف کریندے کھڑن ، اوندی تعریف جیرھا سب توں وڈا حے جیرھا خالق حے جیرھا مالک حے۔۔
دریا او دریا توں وی اوکوں دھاں ڈے چا۔۔
ذلفی وائے ذلفی اے رول صرف انساناں واسطے حے۔۔
دریا او دریا جڳ جہان دا مالک انساناں کوں سدھا رستہ کیوں نئیں لیندا، اپݨے جوڳی عقل کیوں نئیں ڈیندا؟؟؟
ذلفی وائے ذلفی میں چُپ ہاں ایندا ولدا جیرھے مِٹ بُھر ڳئین اُنہاں دی کہاݨی اچ لُکیا ہویا حے۔۔!!!
دریا او دریا توں ڈونگھا تیڈیاں گالہیں ڈونگھیاں ۔۔۔
سجھ اپݨی آکھ ڈکھالی تاں اساں ایں دیوتا کوں سلام کیتا تے ول اپݨی کٹھور دُنیا دو وڳ روانہ تھی ڳئے۔۔
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر