خواجہ فرید دی ڈوجھی آمد دی لوڑھ کیتے انہیں نانویں ہِک چِٹھی||وقاص بلوچ

خواجہ سئیں توں عجم عرب دا راجا ہیں، ہند، سندھ دا والی توں ہیں۔ فیض تیڈے دا وجدے جگ پورے وچ واجا۔ جگ اچ بھاجڑ ہے۔ جمل جہان کوں جیونؕ کیتے تیڈے بھیت چاہی دِن۔ اساں عیسیٰ وانگ تیڈی ڈوجھی آمد دی تانگھ رکھدوں۔

میں ییٹس وانگ تیڈی اڈیک دا پرچار کرینداں۔ خواجہ سئیں تئیں مار مہر دیاں دیداں بھوالیاں ہِن، تئیں ننگ نموز ونجا کے سر دھوڑ مٹی پا کیں جیہرے بھیت پاتِن اساں عشق دے او کلمات تہاڈے کیں سکھنؕ چاہندے ہیں۔ ساڈی شناخت اتیں تیڈا پچھانواں ہے تئیں ساڈی بولڑی کوں وڈا کیتا۔

ساکوں تئیں کانگاں دا کاں کاں سنؕوا کیں ساڈی وسوں کوں آباد کیتا۔ توں تریمت بنؕ کیں الاۓ ساکوں نفاست دی بولڑی سکھائی، ساڈی بولڑی کوں پریت دا پیالہ پلایا۔ اساں ریاست دی بولی پڑھی، اساں بے گانیاں دی زبان پڑھی، ساکوں ہر شے اوپری لگی۔ اساں تھک ہُٹ پئے گلزار، چمنستان کنیں۔

گلزار بادشاہیں کیتے ہوندن ساڈے جہیں وسوں وسنیک کیتے بھوئیں ہوندی ہے۔ خواجہ سئیں اساں تیڈیاں کافیاں وچو بھوئیں ڈٹھی، روہی ڈٹھی، تھل ڈٹھے، ٹوبھے ڈٹھے۔ اساں تیڈی کافی پڑھی ساکوں پتہ لگے ایہا کافی ساکوں مَیرِیں لولیاں وچ سُنؕویندیاں ہَن۔ اساں تیڈی کافی وچ ڈٹھا روہی وچ کتنا حسن ہے، نساہ تھئے ٹوبھیں وچ کتنے رنگ ہن۔ ساڈے چیتے بھوئیں دی لولی ہے، نائیں دا شور ہے بَیریں دی سوغات ہے۔

ساکوں ایں تھل وچوں، ساکوں ایں روہی وچو خشبو آندی ہے۔ اساں اویڑیں راہیں نال گھنیرے روہیں نال عشق کیتے۔ ایہ انتر سارے تئیں سکھائن میڈے خواجہ۔ خواجہ سئیں ساڈے سارے شرم بھرم دا تیڈے گل وچ لاجا۔ ساکوں تئیں آکھیے گم تھیونؕ ہی مطلب ہے ساکوں گم تھیونؕ دیاں رمزاں ڈسا ونج۔ نحن اقرب دی تفسیر ڈسا ونج، غائب متکلم حاضر دیاں رمزاں، ہمہ اوست دا فلسفہ ڈسا ونج۔ فصوص الحکم سمجھنؕ آلیں کوں ابنِ عربی دے اشارے ڈسا ونج۔

سپائینوزا دا خدا سوہنؕا ہوسی ساکوں لایدرکہ الابصار، لا یحجبہ الاشکال دی گِھیت سنؕا ونج۔ شوپنہائر دے قنوطیت دا چرتر میکوں غم وچ حسن ڈکھاۓ، میں جہیں قنوطی کوں غماں دے سانگ سنگولے دیاں مونجھ مونجھاریاں دیاں رمزاں ڈسا ونج، اولڑی دلڑی دے طَور ڈسا ونج، حزن وچ چاشنی ڈکھا ونج۔ پریم نگر دو آندے اڑانگے کیویں جھگیندن، پندھ مشکل دے کیویں کٹیندن، رانجھنؕ دی تانگھ وچ سرخیاں کیویں لویندن ساکوں سکھا ونج۔

ساکوں پریت دی رِیت سکھا۔ توں آپنؕی آمد دا سنیہا ڈے۔ ایں مُٹھڑی حیاتی دے بھیت کھولنؕ کیتے ایہ مُٹھڑی جان بلب ہے، توں ہیں ساڈے راز دا محرم بس توں ہیں۔ خواجہ سئیں توں آ ونج ساڈیاں سُنج جھوکاں کر ونج آباد ول۔