حکایت :مونجھ دا پکھی۔۔۔رفعت عباس

مونجھ دا پکھی

ہک بندہ بہوں مونجھا ہا’اوہ ہوا کول ڳیا’ہوا اونکوں پیالہ ہک ݙِتا جو امرت اوہ پیوے’اُتھوں اوہ دریا کول ڳیا’ دریا اونکوں شیشہ ہک ݙِتا جو آوݨ والے ویلے کوں اوہ ݙیکھے’اُتھوں ہک باغ وچ اوہ ڳیا’باغ اونکوں بنچ تے ٻِلہایا تے پُھل اپݨا پیش کیتا’اُتھوں اوہ بزار وچ ڳیا’بزار اونکوں سونے دا سکہ ہک ݙِتا جو دنیا اوہ خریدے’اوں امرت پیتا’آوݨ والے ویلے کوں ݙِٹھا’اوں پُھل کوں پُھلدان وچ رکھیا’بزاروں اوں ٻہوں ساریاں شئں وَݨجیاں’اوں ݙِٹھا جو مونجھ اوندی پہلے توں وَدھ آیی اے

ٻئی ݙینہوار ہک تریمت کوں اوہ ملیا’ݙوہئیں وت رل کے مونجھ دا پکھی ہک بݨایا تے اُݙا ݙِتا