حکایت: شاعری دا پندھ۔۔۔رفعت عباس

شاعری دا پندھ

ہک شاعر ساکوں ٹکریا’اونکوں شاعری کریندیاں چالیہ سال گزر گئے ہَن’اوندی شاعری وچ حیاتی دا نکا نکا سیک ہک آندا ہا’اساں اوں توں پُچھییا اوہ شاعری کینویں بنڑیندے’اوں آکھیا…..

1) میڈے کیتے شاعری لفظیں توں نِسری’لفظ دی تاکڑی کُھلی میکوں سیر جہان تے گِھن گئی’ جینویں جو لفظ رِچھ,بیڑی یا سرہیوں اگاں میکوں ٹورن تے بھیت سارا کُھل ونجے

2) ڈاہ بارھاں سالاں پِچھوں میکوں اپنی شاعری دیاں شکلاں نظرن پے گیاں’ایں چِتر کوں بیت بناونڑ دا مراقبہ میں کیتا’جینویں جو اکھیں نُوٹ کے مَتھے دی اشارت وچ کروڑاں ارباں کوہاں دا پندھ کر ونجنڑا’جینویں جو مچھیاں نال ترنڑا پکھیاں نال اُڈنڑا’لوکیں دی بِھیڑ وچ ہکے ویلےاگاں پچھاں ٹُرنڑا’سامنڑے اینویں شکل ہک بنڑنی تے بیت وچ ڈھل ونجنڑی

3)اگاں وت خوابیں دا زمانہ آیا’خواب میڈی شاعری دی ورکشاپ بنڑ گئے’سارا ڈینہ کم کاج دوستیں کوں ملنڑا تے راتیں جلدی سم ونجنڑا جو خوابیں دے کرخانے وچ بیت بنڑاونڑا ہے’بہوں ساری شاعری میں نندر دی کھڈی اُتے کَتی تے جاگدیاں ایہو کاپ لہایا

4) اگاں وت دیہاں دی کوٹھی دا ویلا آیا’کوٹھی در کوٹھی آکھو دیہ ہِن وڈکے ہِن پیو ݙاݙے ہِن میڈے کیتے بیت بنڑیندے ہِن’اوہ مینہ بنڑیندن,نیل بنڑیندن,رنگ رنگ دیاں لاریاں بنڑیندے ہِن چلیندے ہِن’

5)میڈی شاعری ہنڑ لوکیں ذمے’اوہ میڈے کیتے شاعری کریندن’اوہ اپنڑیاں گالہیں وچوں شاعری میکوں ڈیندن’اُنہاں دیاں گالہیں دے وَنڑ توں میں بیت اپݨے دا میوہ لہینداں’ٰ

اساں اوں شاعر کوں نزدیکی ہک ہوٹل تئیں گھن گئے’چا پلائی تے گالھ اگاں ٹوری’اوں آکھیا”سچی ڳالھ ݙسانواں جو پروبھرے ہک گوٹھ اچ تریمت ہک رہندی جیڑھی میڈے کیتے بیت بَنڑیندی تے پَٹھیندی ہِے”