غیوربخاری
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
روھی وچ ٹوبھا زندگی دی علامت سمجھیا ویندے، بارشاں دا پاݨی اِنھاں ٹوبھیاں وچ کٹھا کر تے روہیلے سارا سال اِنھاں وچوں پاݨی آپ وی پیندن تے مال کوں وی پلیندن،
اڄوکے دور اچ بھانویں جو بہاول پور دی تحصیل یزمان وچوں صاف پاݨی دی لائن روھی تیئں پُچاوݨ دی کوشش کیتی ڳئی ھے پر او وی ایں تسی دھرتی دے دھرتی واس دی تریہہ کوں ٹھیک طرحانویں نہیں ٻُجھا سڳدی پئی،
چنݨ پیر توں جنوب والے پاسے کجھ میلاں تیئں پاݨی دیاں کجھ ٹینکیاں بݨیاں نظر آندن، جنھاں کوں روھی دے لوک "کُنڈھ” سݙیندن، جیڑھے روھی دے لوکاں کوں صاف پاݨی مُہیا کرݨ کیتے بݨائے ڳن،
سُݨیج اچ اینویں آئے جو ایہ کم وی ٻاہرلے ممالک دی طرفوں بھیجی ڳئی امداد نال کجھ این جی اوز کرایا ھے،ٹوبھے کجھ قبائل کوں چولستان ڈویلپمنٹ اتھارٹی دی طرفوں الاٹ کیتے ویندن، اتے او قبائل اُتھاں اپݨے مال مویشی اتے ٻالیں ٻچیں سودھے حیاتی بسر کریندن،
ٹوبھے تے سویل اتے شام دا منظر ٻہوں سوہݨا ہوندے، ٹوبھا انسانی حیاتی تے زناوریں کوں پاݨی نال زندگی عطا کریندے، ایندے چدھاروں سبھائیں اتے نماشاں کوں اُٹھیں دے وڳ، ڳائیں دے چڳ اتے بھیڈاں ٻکریاں دے اجڑ زندگی موت دی سکرات نال لڑدیں بھڑدیں کٹھے تھیندن، ریت اتے مِٹی نال رنگیے پاݨی کوں پی تے اپݨی تس ٻُجھاوݨ دا ترلا مریندن،
روھی وسوں وچ حیاتی دی اُکرس کوں اپݨے جسم نال سنبھال تے جیوݨ والی دھرتی ڄئی وی ٹوبھے دا ہک ایجھا سُݨہپ ھے جیکوں گزریل صدی دے کئی مصوریں اپݨی تصویر وچ سموݨ دی کوشش کیتی ھے،پر اوندی ٹوبھے تے مردی تس دی منظر نگاری کئی نی کر سڳیا،
اوندے جذبات کوں اپݨی فِکر دا چولا پواوݨ وچ کئی شاعر اتے مصور ناکام رہ ڳئے ہِن، چار گھڑیں کوں سِر تے سجا کے ٹُرݨ والی دھرتی ڄئی دا فوٹو تاں کیمرے دی اکھ اچ سُݨہپ سانگے محفوظ کیتا ڳئے پر اوندے اندر مردی تس دا کہیں اظہار نی کیتا،
ٹوبھا روھی دی تریمت دا او امین ھے جِتھ اوندے خواب اوندی ہنجھ نال ٹوبھے دے پاݨی وچ پناہ گھندن، شیت ایں ڳالہوں ٹوبھے دا پاݨی نمکین ہوندے، اتے اوں تریمت کوں اڄوکے جدید دور وچ وی شیشہ ٹوبھے دی شکل اچ نظر آندے،
ایں تسڑی تریمت دے کئی درد ہِن جنھاں کوں بیان کرݨ وچ اڄوکے مؤرخ دا قلم وی گُنگا تھی ڳئے، ماء دھرتی نال وفا کرݨ والی ایں تریمت دے ݙُکھ ݙے دید بھنواوݨ دی ٻہوں ضرورت ھے،
میں ایں فِکری انتشار اچ ٹوبھے اُتے مردی تس کوں محسوس پیا کریندا ہامی جو میݙے مونڈھے اُتے ہک معصوم ٻال سخی حُسین ہتھ آ رکھیا، اتے سوالیہ نظراں نال میں ݙو ݙٹُھس…..
(جاری ھے)
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر