زلفی دی ہٹی(قسط8)۔۔۔ ذوالفقار علی

اساں بلوچ باڈی گارڈ کوں آکھیا ساکوں بھٹو صاحب دا گھر ڈیکھݨ ڈیوو۔ انھاں ساکوں اجازت ڈے ڈتی تے اساں گھر دے اندرو داخل تھائے تاں ایویں لگا جیویں گھر اچ دیہہ پھر ڳیا ہووے۔
گھر دیاں کندھاں روندیاں کھڑاں ہن، لاونج ویران پیا ہا، گھر دے بند تاق چک پائیندے ہن۔اساں ہمت کر کے اوں کمرے اچ وڑ ڳیوسے جتھاں بھٹو صاحب تے اوندے بال اپݨے ڈکھ سکھ وٹیندے ہن۔
ہیک اوسط درجے دا اے ہال نما کمرہ جیندے چودھار میر مرتضی تے انھاں دیاں سنگتیں ساتھیں دے فوٹو لڳے کھڑے ہن، فرش تیں پرانی ایرانی قالین وچھی پائی حے ، ہیک عام جیہاں صوفہ سیٹ لاتھا ہائی تے ڈو چار کرسیاں پیاں ہن۔بھٹو صاحب تے بی بی دیاں کجھ پراݨیاں تصویراں وی کندھیں تیں ایویں ٹنڳیاں کھڑاں ہن جیویں صلیب تیں عیسی۔
میں بی بی دی ہیک تصویر کوں ڈٹھے تے میڈا ہاں بڈݨ لڳ پئے، ایویں لگدا ہا جیویں کہیں آری نال میڈا جگر چیریندا پیا ہووے، میں ایں کیفیت اچ بی بی، مرتضی ، شاہنواز، نصرت بیگم تے بھٹو صاحب کوں ڈیہدا کھڑا ہامیں تے میکوں عجیب جہیں ہلوسینینشن دا احساس تھیا ۔میڈے جسم اچ کویلںاں ٹرݨ لڳ پیاں تے میں کہیں انہونے احساس دا شکار تھیوݨ لڳا۔میں اپݨے کنبدے وجود کوں قابو کرݨ دی کوشد تاں کیتی پر ایویں کر نہ سڳیا۔
تھوڑی دیر بعد حال اے تھیا جیویں جو میڈے نال کمرے دی ہر چیز لرزاں لرزاں تھی الواوݨ چاہندی ہووے۔
میں بنی کوں آکھیا یار بنی جلوں میکوں کجھ تھیندا ویندے۔بنی میڈے چہرے دو ڈٹھا تے آکھس مریں توں تاں پیلا جھٹ تھیاں کھڑیں تیڈا بی پی لو حے۔
اوں گارڈ کوں آکھیا یار پاݨی دا گلاس تاں بھر آ۔او شودا پانی بھر آیا میں ایں اثنا اچ کمرے دے درمیان قالین تیں پلتھری مار کے ٻہہ ڳیا۔
میڈے دماک ہیک عجیب ناسٹلجیک کیفیت اچ میکوں پھسا ڈتا۔کہیں فلم آلی کار میڈے دماک اچ وژوال بݨ کے ہیک پر رونق کمرا میڈی اکھیں اگوں آ گیا جتھاں بھٹو صاحب اپݨے ٻالیں نال گپاں لائی ٻیٹھے، بے نظیر اپݨے بھراویں نال لاڈ پیار کریندی ودی حے ، ٻالیں دی اماں اپݨے ٻالیں کوں کھیڈدا ڈیکھ کے ٻہوں خوش تھائی ٻیٹھی حے۔پورے گھر اچ چہل پہل حے تے زندگی نال بھر پور حے۔
ول یکدم منظر ٻدل ڳئے ایویں بھٹو صاحب دے گھر اچ مہمان آوݨ پائے ڳئین تے کمرہ بھریج ڳئے۔ونکو ونک دے لوک ہن بھٹو صاحب انھاں نال مختلف سیاسی ، سماجی تے تاریخی مسائل تیں بحث کریندا بیٹھے، سارے لوک بھٹو صاحب دے ڳالہیں کوں توجہ نال سݨدے بیٹھن۔
ول تیزی نال منظر تبدیل تھائے تاں میڈے سر اچ ایویں زاؤں زاؤں دی آواز آوݨ پائے ڳئ۔کال کوٹھڑی، پھاسی دے پھندے، تشدد، کوڑے، جیلاں، گھٹن، ڈر، ویرانی، بے امیدی، غصہ، کاوڑ تے بھا دا دھواں ۔۔میں دھاڑ وائے کیتی تے ایویں باہر دو بھڃ پیا۔
میکوں سمجھ نہ آئی میں کڈیں ویندا پیاں تے کڈیں ونڃݨے۔ میں کہیں تراویں گیٹ تک آ ڳیا تاں باہرو ڈٹھم روڈ تیں سنڃ حے پر نال آلے روڈ تیں بے ہنگم ہجوم حے، ٹریفک دا لوکیں دا ایویں لڳدے جیویں ہر کوئی جلدی اچ بھجدا پائے کہیں ڈر کولو ، سارے لوک فکر مند ہن کتھائیں پہنچݨ چاہندن پر اینجھی کیرھی جلدی حے جو اتنا اٻھالے ہن۔
ہائے اوہا کمرے آلی ویرانی تاں باہر وی حے یکدم میڈے ذہن اچ سوال آیا۔ول میڈیں ہنجوں دے نیر وڑھے تے میکوں لگا جو میں نارمل حالت اچ ول آیاں۔بھا نہ لڳے اینجھی نارمل حالت کوں جتھاں اکھیں اچ ساوݨ دی بدلی چھم چھم وسدی ہووے، جتھاں لوکاں کوں اپݨے مسقبل بارے کجھ وی پتا نہ ہووے، جتھاں ہر کوئی جلدی جلدی کہیں وڈی ایمرجنسی دے ڈر کولوں اپݨے اپݨے تئیں ہر شے کٹھی کرݨ چاہندا ہووے، جتھاں کوئی کہیں دا ایں ڈر کولو سونہاں نہ بݨݨ چاہندا ہووے جو متاں اے کوئی سوال مار ڈیوے۔
پوری سوسائٹی میکوں بھٹو دا کمرہ لگݨ پائے ڳئی جتھاں کوئی ڈونگھی ویرانی وسدی ہووے، جتھاں سونہیں اݨ سونہیں ہوون، جتھاں جبر و تشدد دیاں شکلاں وٹیج کے ساڈی زندگی دا لازمی حصہ بݨ گیا ہوون، جتھاں لالچ، بیمانی تے اکرسا پن ساڈی روح دا کینسر بݨ گیا ہووے، ہائے وائے دھاڑ وائے اے کیا تھیندا پائے میں ایویں اپݨے آپ کولو ڈر کے پچھیا۔
کیا کہیں دی بد دعا لڳی حے ساکوں۔۔۔۔۔جو اساں ملک پاکستان دے راہوݨ آلے اڃاڑ کھنڈر بݨ کے رہ ڳئے ہیں، کہیں وڈے بندے کوں بے گناہ مارݨ دا بھلا اتنا وڈا ازالہ وی ہوندے۔۔
ول میکوں احساس تھیا بندہ ہیک نئیں ہوندا ، بندہ تاں پورا سماج ہوندے، بندیں دے چھڑے جسم نئیں ہوندے بلکہ بندیں دی روح وی ہوندی حے، انہاں دی سوچ وی ہوندی حے، ایہا روح تاں ہوندی حے جیرھی بندیں کوں آپت اچ رلیندی حے، ایہا سوچ تاں ہوندی حے جیرھی بندیں کوں ہیک جٹ کر کے اگاں ٹریندی حے، بھٹو تاں ہیک روح ہائی ہیک سوچ ہائی جیندے مرݨ نال قحط الرجال دا جنم تھائے، جیندے ٹر ونجݨ نال کہیں دڃال دا آوݨ تھائے، جیندا ہووݨ ایویں ہا جیویں ڳلیں اچ ممڑا پھر ڳیا ہووے، جائیں کھلے ذہنیں کوں اپݨی کالی کھل اچ بند کر کے مار چھوڑے، جئیں آزاد پکھیں کوں کرائے دی بندوخ نال بھن سٹے، جئیں ہیک جیندے جاگدے معاشرے کوں مقید کر کے اپݨے بوٹ اچ لتاڑ سٹے۔
ایں سوچ اچ کھڑا ہامیں تے میڈے مونڈھے تیں بنی ہتھ رکھے تے پچھس ذوالفقار تیڈا کیا پروگرام حے۔۔
میں بنی دو مڑ کے ڈٹھے تے آکھم جتھاں گھن جلو میں تاں اݨ سونہاں ہاں۔

اے وی پڑھو:زلفی دی ہٹی (قسط 7)۔۔۔ ذوالفقار علی

About The Author

ویب ڈیسک

See author's posts