اپݨے آپ دو۔۔۔ حسن مرتضی

شہر اچوں روز ہک خط اندے
جیندے اندروں
سارے انسان
ہک کھل دا ٹھکارا
اساݙے نازک ہووݨ تے مریندن
ول ہک ٻئے کوں ݙیکھ تے
تاڑی مار چڑیندن

خط پچاوݨ آلے قاصد توں
تہذیب دے وحشی
روز پچھدن
بھلا تریمت مزاجی اتے حساسیت دا
کیا حال اے ؟
کݙاں انھاں دا جنازہ نکلسی ؟
اتے اساں خوش تھی کے
پوری دنیا تے
وحشی راج نافذ کریسوں
کیوں جو انسان
فطرتا وحشی اے

بغیر جواب پچھوں ولݨ آلا قاصد
مایوس نظردے
تے ٹھڈی آہ بھر تے
روز حال ݙینݙے

بے شک پاگل روز مردے
(بقول ہوندے)
پر ول ول اٹھی تے
کہیں دے انگلیں دا نقش
ریت تے بݨا تے
اپݨے جیوݨ دا وت آسرا
بݨا گھندے

تیݙے پَیراں دے عکس وچوں خوشی
ایویں جیویں پھل توں
سویلے نال
ہک قطرہ رڑھ تے زمین تے پوندے
کاوڑ اچ دھوڑ اڈیندی بھوئیں
لحظہ سکون کرونڄے

شہر آلیں کنے طعنیں
تے بے ہودہ کھل دا
تیز دھار خنجر ضرور اے
پر تتلی کڈاہیں
خنجر ہیٹھ نہیں مردی
اپݨے پھل کیتے