حکایت
بُھوت دی جُتی
ہک بُھوت راتیں درخت تے سُمدا ہا’اوہ جُتی اپنڑی درخت ہیٹھ لہاوے ہا سمے ہا دھمی وت جُتی پا کے گُم تھی ونجے ہا’ہک ڈینہوار جُتی اوندی چوری تھی گئیباس
اوں گالھڑ توں پُچھیا ” تو دھمی دا جاگیا ودیں جتی میڈی درخت تلوں چویجی ہے تیکوں کوئی پتہ ہووے’ گالھڑ آکھیا ” روز میں جُتی تیڈی درخت تلے ڈیدھاں پر اج نہمی ڈِٹھی "بھوت پہرے دار کول گیا ” تیکوں پتہ ہے میں بھوت تیڈے باغ وچ رہنداں تے راتیں درخت تے سُمداں ”…..”میکوں پتہ ہے تو جُتی راتیں درخت ہیٹھ لہیندیں تے دھمی پا کے گُم تھی ویندیں ”بھوت آکھیا "جُتی میڈی چویجی تیکوں کوئی پتہ ہووے”پہرےدار بولیا "تیڈی جُتی کینویں چَویجی اے ساری رات میں جاگدا ریہاں ؟ ”
بُھوت اپنڑی جُتی گولنڑ باغ وچوں نکھتا’اوہ سڑکاں توں لنگھدا چوکاں توں ٹپدا بزاراں تانڑیں پُج گیا’اوہ گلیاں توں گزردا بوہیاں اگوں وگدا فصیلاں تانڑیں آ گیا ‘ چا خانیاں وچوں تھیندا کباڑی بزاریں وچوں ولدا پوڑیاں توں چڑھدا بئے پاسوں لیہہ گیا’ اوہ ٹردا ریہا ڈوپہراں اونکوں تھی گئی تے لکڑ دے ہک بنچ اُتے بیہ تھیا ‘کوئی ویلا گزریا ماہنڑو ہک لنگھیا’اوں بَھج تے اونکوں جَھلیا تے بنچ تے بِلہایا”تیکوں میں نہ ونجنڑ ڈیساں ایہا جتی میڈی اے”ماہنڑو اگوں کِھل پیا "میڈی جُتی تیڈی جُتی کینویں ہے "……جُتی رتے رنگ دی ڈھیر دیر ڈیکھو تاں سنہری آپے تھی آوے…..” میں بُھوت ہاں ‘ جے نہ اپنڑی جُتی پانواں گُم نمہی تھی سگدا’ایہا میڈی جتی ہے میں دھمی دا گولیندا وداں ” ماہنڑو اگوں تَپ گیا ” توں بھانویں بھوت ہوسیں ایہا میڈی جُتی ہے میں سال دی پاتی وداں میڈے کول رسید ہے ‘ تیڈے کول کیہاں ثبوت ہے "……”میڈے کول گالھڑ تے پہرے دار گواہ اے’ لہا میڈی جُتی میں پانواں تے گُم اِتھوں تھینواں”ماہنڑو اگوں اوکھا تھی کے بولیا ” کیڑھی جُتی تو آپ اِتھوں گُم تھی ” بِھڑاند اُتھاں مچ گئی لوک کٹھے تھی آئے پولیس دا سپاہی ہک پُج آیا اگوں وت تھانڑا ہے’ تھانڑے دار ماہنڑو کوں دڑکیا بھوت کوں ڈرایا تے جُتی مال خانے
اوہ کئی ڈینہواراں تھانڑے آئے ‘ ماہنڑو رسید اپنڑی چا آوے’ بُھوت گواہی وچ گالھڑ تے پہرے دار کوں گھن آوے پر جُتی انہاں کوں نہ ملی ‘ اوہ بادشاہ تئیں گئے ‘ بادشاہ ماہنڑو دی بھوت دی گالھ پوری سنڑی ‘ اوں پولیس کوں سڈیا تھانڑے دار جُتی سُودا پُج گیا ‘ بادشاہ نے جُتی ڈِٹھی……جُتی رتے رنگ دی ڈھیر دیر ڈیکھو تاں سُنہری آپے تھی آوے…….بادشاہ ماہنڑو تے بھوت دو اشارہ کیتا آکھیا ” ایہ جُتی میکوں بھا گئی ہے میں آپ پیساں ”
حکایت
بُھوت دی جُتی : اا
وت ماہنڑو تے بھوت ہک بنچ اُتے کٹھے تھئے ‘ ماہنڑو پیرو رانڑا تے بھوت اپنی جُتی باجھوں گُم تھیونڑوں رہ گیا ہا ” میڈی جُتی تیڈے واروں کَھسی گئی اے "ماہنڑو آکھیا ‘ بھوت اگوں مُرکیا ” میں تاں ایں جتی باجھوں غائب تھیونڑوں رہ گیا ہاں ”
ہک ڈینہوار اوہ شہر وچ وت کتھاہیں ٹکرے ” اساں اپنڑی جُتی محل وچوں چوری کر سگدے ہیں ” بھوت آکھیا …..”آپ اپنی جُتی اساں چوری کر سگدے ہیں’ واہ” ماہنڑو اگوں مُسکیا ‘ ……. بھوت آکھیا ” بہوں پھیریں آپ ساکوں اپنڑیاں شئیں چوری کرنڑیاں پوندیاں ہِن "…… "بادشاہ دے گھوڑے ہِن ہاتھی ہِن لشکر ہے کینویں محل وچوں جتی اپنڑی چوری تھیوے ” ماہنڑو اگوں پُچھیا……”میں گُم تھیونڑوں رہ گیا ہاں پر تیڈے کٹھے رل تے محل اندر ونج سگداں ” رات تھئی تاں ڈوہیں محل دو ٹُر پئے ‘ بادشاہ دے گھوڑے ہاتھی محل باہروں گشت پئے کریندے ہِن ‘ اوہ لکدے چھاہندے کندھی تانڑیں پُج گئے ‘ بھوت وت ماہنڑو کوں مونڈھے تے بِلہایا قد ڈوہئیں دا ودھ آیا کندھی تے اوہ چڑھ گئے ڈوجھے پاسے لیہ گئے’ اندر وت پہرہ اے ‘ اوہ پہرے وچ پَیہ گئے بادشاہ دے کمرے تئیں پلنگ تئیں پُج گئے ‘ بتی ہک بلدی پئی بادشاہ پلنگ تے رتی اوہا جتی پاتی سُتا پئے ‘ ماہنڑو سراندی تھی کھڑا ہے پواندی اوں بُھوت وت بادشاہ دے پیریں وچوں جُتی لہائی اے
اوہ شہر وچ لُکانویں ہک جاہ تے ونج بیٹھے ‘ بھوت آکھیا ” توں بہوں ڈینہاں توں پیرو رانڑا ودا ہئیں ایہ جُتی ہُنڑ توں رکھ”ماہنڑو اگوں کِھلیا ” توں بھوت ہئیں تَیں گُم وی تاں تھیونڑا ہے ایہ جُتی ہُنڑ تیڈی ہے”
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر