حکایت: فیس بُک||رفعت عباس

فیس بک میڈے کیتے امن دی جاہ ہے۔میں اتھاں اپنڑی تے اپنے دوستیں دی شاعری تے فوٹو لینداں۔بھانویں بہوں سارے لوک اپنڑی شاعری تے فوٹو لاونڑ کوں چنگا نی سمجھدے۔جینویں اوہ تریمت دے سرخی لاونڑ تے کھل الاونڑ توں اجھکدن۔انہاں دے سارے سوڑ پچھوں میں خود وی سرخی لاونڑ تے پھلیں والے کپڑے پاونڑ چاہنداں۔اوہ جیڑھے ویلے بہوں کوڑیندن میں فیس بک کھول گھنداں۔اوہ جیڑھے ویلے میکوں مندا کڈھیندن میں کہیں توتے،بیڑی،بازار یا اپنڑی فوٹو لینداں۔ایہ انہاں ساریاں کیتے میڈا بہوں آدر نال ہک ولدا ہوندے۔اوہ وی بھانویں سمجھ ویندن تے ڈوجھا مندا کڈھیندن۔میں فیس بک ولدی کھول گھنداں تے اپنڑا بیت لینداں۔اوہ وت کوڑیج ویندن تے کئی ڈینہواراں کوڑیجے رہندن۔