حکایت :بُھوت دی جُتی : اا||رفعت عباس

بُھوت دی جُتی : اا

کئی ݙینہواراں بعد ماہݨو تے بھوت ہک بنچ اُتے کٹھے تھئے ‘ ماہݨو پیرو راݨا تے بھوت اپنی جُتی ٻاجھوں گُم تھیوݨوں رہ ڳیا ہا ” میݙی جُتی تیݙے واروں کَھسی گئی اے "ماہݨو آکھیا ‘ بھوت اگوں مُرکیا ” میں تاں ایں جتی باجھوں گم تھیوݨوں رہ ڳیا ہاں "

ہک ݙینہوار اوہ شہر وچ وت کتھاہیں ٹکرے ” اساں اپݨی جُتی محل وچوں چوری کر سڳدے ہیں ” بھوت آکھیا …..

"آپ اپنی جُتی اساں چوری کر سگدے ہیں’ واہ”

ماہنڑو اگوں مُسکیا ‘ ……. بھوت آکھیا :

” ٻہوں پھیریں آپ ساکوں اپنڑیاں شئیں چوری کرنڑیاں پوندیاں ہِن "

"بادشاہ دے گھوڑے ہِن ہاتھی ہِن لشکر ہے کینویں محل وچوں جتی اپݨی چوری کروں ” ماہنڑو اگوں پُچھیا……”میں گُم تھیوݨوں رہ ڳیا ہاں پر تیݙے کٹھے رل تے محل اندر ونج سڳداں "

رات تھئی تاں ݙوہیں محل دو ٹُر پئے ‘ بادشاہ دے گھوڑے ہاتھی محل ٻاہروں گشت پئے کریندے ہِن ‘ اوہ لکدے چھاہندے کندھی تاݨیں پُڄ ڳئے ‘ بھوت وت ماہݨو کوں مونڈھے تے بِلہایا ‘ قد ڈوہئیں دا ودھ آیا ‘ کندھی تیں اوہ چڑھ ڳئے تے ݙوجھے پاسے لیہ ڳئے’ اندر وت پہرہ اے ‘ اوہ پہرے وچ پَیہ گئے بادشاہ دے کمرے تئیں پلنگ تئیں پُج گئے ‘ بتی ہک ٻلدی پئی بادشاہ پلنگ تے رتی اوہا جتی پاتی سُتا پئے ‘ ماہݨو سراندی تھی کھڑا ہے پواندی اوں بُھوت وت بادشاہ دے پیریں وچوں جُتی لہائی اے

اوہ شہر وچ لُکانویں ہک جاہ تے ونڄ ٻیٹھے ‘ بھوت آکھیا ” توں ٻہوں ݙینہاں توں پیرو راݨا ودا ہئیں ایہ جُتی ہُݨ توں رکھ”ماہݨو اگوں کِھلیا ” توں بھوت ہئیں تَیں گُم وی تاں تھیوݨا ہے ایہ جُتی ہُݨ تیݙی ہے”