کوڑُو فَقیر
مُرِّوِج زمانے دے رِیتیں توں ہَٹ کیں
اگر کوئی بُھوئِیں نال جِھیڑا گَھتِیندے
یا جُھوٹے زَمانے دیں کُوڑیں منافق
رِیتیں رِوَائتِیں نال شَر پیا کریندے
فقیر آہدے رہندن او بندہ فقیر ہے
روہ جیݙا ظرف ہَس سَمندر ضمیر اے
جو بھُک ݙُکھ دا ماریا
زمیں زاد لوکیں کوں
کوئی شے کَھویندے
او بندہ امیر اے
او کوڑُو فَقیر اے
وسوں واس آہدن
جو پاگل دے روپ اچ
پِھرَندڑ تھی پِھردا
عَجب اوندے اُوچھݨ
عجب اوندے بُوچَھݨ
عجب اوندیاں گالہیں
عجب اوندے قِصے
وَلیت بزرگی
سبھی اوندے حصے
کݙاں کہیں نگر اچ
کݙاں کہیں ڈگر اچ
کِتھائیں پیار ڈیندے
کِتھائیں دَڑکا کاوڑ
رُوہِیں دا راجہ تیں
سِندھو دا سَئیں ہا
مَسِیتیں دا منکر
نا مندر کَڈاہیں ہا
نا آونڑ دی سُدھ ہے
نا وَنجݨ دا پتہ
کوئی اوندے بارے
کیا ہے اَکِھیندا
کوئی اوندے بارے
کیا پیا ݙَسِیندا
ناں سَر ہَس جُبہ
نا خُوشبُو دے ہُلے
ناں تَسبِیح دی ڳَٹ ڳَٹ
نا لوٹے مُصلے
جُوہ دا ہا واسی
تیں جُوہ نال دِل ہَس
نِندرِیں توں عاری تیں
مُدتیں دی گِھل ہَس
کوئی خضر وانگوں کوئی اللہ دا پَٹھیا
مَوالی مولائی ہا پتا ائے نشئی ہا
مگر میݙی وسوں دا سچا شیدائی ہا
ایں وسوں میݙی دے سبھی بیل ٻوٹے
سبھی جُوہ دے پَنچھی
تیں مالیں دیا ٹولیاں
اُوندی مُونجھ پچھوں
پاگل ظہیر ہِن
میڈے کیتے ہݨ تاں
اےمالیں دیاں ٹولیاں
اے کُونجاں قَطاراں
اے سِندھو دیا شُوخیاں
اے رُوہیں دِیاں چَاڑیاں
اے بَگلے اے تِتَر
اے ٻیریں اے ڄالیں
تیں وڳدیاں اے نائیں
اوندیاں ہݨ سفیر ہِن
کوڑُو فقیر ہِن
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر