اکھیاں دے وچ کٹر نہ ماوے
بس مکلاوے ویندے پئے ہیں
ڈس مسافرکیاکیاچاتی ویندیں
وسیب دی ان کھٹ تریہہ پیروراہنے گلوں ننگے دھوڑ ءچ دھمدے نکے بالیں سنجی چلھ داوسمیا بالن بالن کیتے ڈھینگریاں چاتے گھر ولدئیں بے قسمت زالیں ہل پنجالی مال دی لکڑ ٹوکری چھبی گھیو دی گڈوی بھیڈ دی پوتھی ہتھوں سٹ تے بے سیتی دی لکڑ جھل تے ترٹی کھٹ تے ستئیں ستئیں پتر کوں ہکلاں مارن والے بڈھڑے پیودی تریجھی جنج دی بکھ دا سمل چاتی وینداں ابا سائیاں ست سمندر پار پیاوینداں کیوں پیاویندیں سفریں دے وچ کیا لاتھے تھیا
سیانے اہدن سفر کریجے جاون لاتوں مرونجن تائیں ہر ہک سفر کریندے کوئی روزی دے کارن بکھ تے ڈکھ توں پاسہ کرتے اوپر دیس دے وڈے شہریں رزق دے جندرے کھولن سانگے ہڈتے ماس سڑیندے پچھوں نکے بال تنگھیندن ابا آوسی میڈے سانگے چولی چنی اماں کیتے چوڑا ادے کیتے سچی مندری ڈاڈی کان مصلی ایبی شے ول اوبی شے ایبی اوبی رہ گئی پاسے ابانئیں ول ولدا ہا ابا سائیں ایں وی تھیندے ساکوں وی تاں بھانے بھان پرانے یاد کریندن جموں دے ڈودرگھے ون ہن ساویاں پیلیاں رتیاں کھجیاں لائی لانے تے چال جلوٹیاں بیردے ون تے بیٹھی ماکھی کنڈا شکلو شنگری توڑیں چھالے تھی پوندے ہن ریخ دا پندھ نی بھلدا پندھ تیڈے دا کارن کیا ہے
کوئی کارن نئیں پیرءچ ول ءٹرن ساڈا سیت مقدراو کھے تھیوو ں سوکھے تھیوو ٹردے رہسوں ڈیکھ وئے بابا سائیاں لوک کتھوں دے کتھاں پچ گن اساں تاں بس وقت ونجائے سے ویلھا ساراکھادی ویندوں کل گادھی دا ہکو پھیرا عمراساری کھادی گیاھے جئیں گابے دی اکھ تے کھوپارکھ تے فجریں جتا ہاوی پیشیں ویلھے بڈھڑاتھی گئے
ہن پچھدیں توں کن تے ویندیں ول آون داوعدہ کر چاپچھیں ونج پیا میڈا قولء پکا وعدہ جیویں جیویں کنڈڈے ویساں اوئیں منہہ ڈے آوساں میکوں وی ہک قول ڈے سائیاں پکا مردیں والا توں وت کینجھا وعدہ منگدیں ہاں تے ہتھ رکھ ہک ہتھ میڈے سرتے رکھ چا اوکھے سوکھے سارے ویلھے لنگھ ویندے ہن چمدئیں لاتوں ایں ویلھے تائیں بکھ تریہہ نال توں بھڑ دارہ گئیں ساڈے کارن سخت سیالے پیراگھاڑے کنڈ دا رہنا جھر جنگلیں دا پندھ کریندا رہ گئیں
میکوں مینہہ دی رات نہ بھلسی پوہ مہینے اساں سارے پس گئے ہاسے کپڑے پانی نال جھباروں سوڑاں گندیاں تڈیاں پس گیاں چکڑ دے وچ بھیڈاں گاراگپ ہن برجنگل وچ کچا کلھا کوٹھا بھردا پیا ہا تئیں آکھیاہا میڈی خیر ء تساں ساہ بچاتے نکلو مینہہ نی کھڑادا وسوں گولومیں بھیڈیں دے نال پیا پسداں بھیڈاں تاں کجھ بول نی سگدیاں گگدامیں کوں کیویں چھوڑاں ابا اوں جاہ بیڑی نہ ہئی ول وی ساکوں وقت دی بیڑی وسدے مینہہ وچ چا ٹرپئی ہئی میں جڈاں وی اے گالھ سچینداں ایویں لگدے ٹائ ٹانک بڈدا ویندے
ہک بہادر اپنی ذال تے نکے بال کوں رب حوالے کرتے ڈوہیں ہتھ لڈیندے موکل ء وے ونجوو نجو کونج چھڑ گئی کونجاں ٹرپیاں ابا ساڈی سیت چنگی ہئی چھتے مینہہ تے تکھے لوڑھ توں بچ گیاہاویں کیوں وسری پیا یاد کریندیں ڈکھ تاں نہیں وسردے ابا ڈکھ کوں کون وسارے بھل گئیں یار ا سنگتی تیکوں آکھیانہ ہا ڈکھ تاں چن چکی دا پھیرء ابا سائیاں تیڈا تاں میں نکا بال ءں جئیں ویلھے وی ڈکھ وچ ہونداں کوساہووے کوئی دیہہ کستاوے خوابیں وچ یاراخس راہ وچ آوے اوکھے راہیں ٹردہئیں تھک پوواں یا چھرکی بھر اٹھاں میں اکھیں نوٹ تے تیڈے ہتھ پکڑینداں
ابا ابا اہدئیں اہدئیں من دا خوف ونجینداں ابا یارا میں وینداں پردیس ٹیک نہ تروڑیں آس نہ بھنیں تیکوں دروہی ءسچی سنگت دی تیکوں واسطہ سچی چاہت دا مرنہ ونجیں جے توں مویوں میڈے اندر ککھ نہ بچسی وعدہ یارا تیڈارا ہ بھلیساں کھپساں جکھساں اوکھی راندنبھیساں ہاں تے لاتھا پتھر ڈھہہ پیا من وسواس توں باہروں آیا ماعینی دی شالا ڈکھ نہ ڈیکھیں تیڈے جیون ویر بھرا میں بے تھتھا عملیں لدھا کوجھا کملا عیبیں بھریا دیس رانجھن دے ویندا پیا ھاں عینی جینی شانو ینناں سرفراز تے کننری جیووشالا جے تائیں دریا وہندے رہسن جے تائیں سجھ نکدارہسی جے تائیں تارے رات دے ویلھے لک چھپ کھیڈدے رہسن جے تائیں دھرتی ساوی رہسی جے تئیں ون پھل چیندے راہسن جے تائیں ساہیں وچ ساہ ہوسی اوں ویلھے تائیں بابا تہاکوں سینے تے سمھلیسی اماں بی بی بھینیں بھراوو خویش قبیلہ حق ہمسائے اللہ بیلی بس مکلاوے ویندے پئے ہیں
اکھیاں دے وچ کٹر نہ ماوے
سارے سجن سماندے
اے وی پڑھو:سینے جھوکاں دیدیں دیرے(1)۔۔۔ نذیر لغاری
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر