ہک ہئی ما ‘ اوں اپݨے ٻالیں کوں لوری , کتاب تے لالٹین ݙِتی
اُنہاں دا گھر دریا دی لاہندی مَݨ تے ہا ‘ چڑھدے پاسوں پُل تے لاہندے پاسوں ریلوے ٹیشن ہئی ‘ لمے دو سڑکی تے اُبھے دو دریا ہا ‘ ݙاک بنگلے وچ پُھل ہَن تے دریا وچ ڄَل پری رہندی ہئی ‘ کݙاہیں کݙاہیں ڄل پری دریا توں ٹردی انہاں دے گھر تاݨیں آندی ہئی ‘ اوہ ٻالیں نال کھیڈدی تے ما اُنہاں کوں بسکٹ دا ݙبہ کھول ݙیوے ہا ‘ شام تھی ونڄے ہا تے ما اُنہاں کوں کھیرݨی ݙیوے ہا ‘ جل پری گھابرے ہا نماشاں گھاٹی تھی ڳئی
اوں ڄَل پری کول وت ترے چوݨاں ہوندیاں ہَن ‘ لوری سُݨے سم اتھاہیں پووے ‘ کتاب وچ پَیہ ونڄے یا لالٹین چاوے واپس اپݨے دریا پُجے
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر