حکایت
کہانی دا گھر : 3
ہک ہئی ما ‘ اوں اپنڑے بالیں کوں لوری , کتاب تے لالٹین ڈتی
اُنہاں دا گھر دریا دی لاہندی منڑ تے ہا ‘ چڑھدے پاسوں پُل تے لاہندے پاسوں ریلوے ٹیشن ‘ لمے دو سڑکی تے اُبھے دو دریا ‘ ڈاک بنگلے وچ پُھل ہَن تے دریا وچ جل پری رہندی ہئی ‘ کڈاہیں کڈاہیں جل پری دریا توں ٹردی انہاں دے گھر تانڑیں آوے ہا ‘ اوہ بالیں نال کھیڈدی تے ما اُنہاں کوں بسکٹ دا ڈبہ کھول ڈیوے ہا ‘ شام تھی ونجے ہا تے ما اُنہاں کوں دال چاول ڈیوے ہا ‘ جل پری گھابرے ہا نماشاں گھاٹی تھی گئی
وت اوں جل پری کول ترے چونڑاں ہوندیاں ہَن ‘ لوری سُنڑے سم پووے ‘ کتاب وچ پَیہ ونجے یا لالٹین چاوے واپس اپنڑے دریا تانڑیں پُجے
About The Author
اے وی پڑھو
اشولال: دل سے نکل کر دلوں میں بسنے کا ملکہ رکھنے والی شاعری کے خالق
ملتان کا بازارِ حسن: ایک بھولا بسرا منظر نامہ||سجاد جہانیہ
اسلم انصاری :ہک ہمہ دان عالم تے شاعر||رانا محبوب اختر