رفعت عباس
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
دنیا نال میݙی سانجھ شاعری وچوں ہے۔ایہا تاکڑی ہے جیں وچوں میں جگ جہان کوں ݙِٹھے۔پیو مویا تاں میں اونکوں اپݨی شاعری وچ جِوایا تے اوندے نال ہنڈیا۔ما موئی تاں حکایت وچ اوندی سنبھال کیتی۔میݙے کول حیاتی گزارݨ دی چَھڑی ایہا منطق ہے۔سماج،سیاست یا مذہب،میکوں کجھ وی شاعری ٻاجھوں سمجھ نی آندا۔ریاست دا دروہ ہووے یا استعماریت دیاں نت وٹیندیاں شکلاں،ملاں قاضی حاکم دا ڈڈھپ ہووے یا جنگ دا جھاکا،میں بیت بݨینداں۔میں ماہݨو تے اوندے جیوݨ دے حق وچ الوینداں،میں حیاتی وچ کہیں کوں کلہا نی کریندا۔لوکیں دے نال نال پکھی پہارو جنگل پہاڑ پاݨیاں کٹھے رہنداں۔کوئی میکوں کلہا کرݨ دی کوشش کرے تاں شاعری کرینداں۔کوئی محبت ݙیوے یا توہین کرے بیت لکھداں۔شاعری نال جینداں جو ایہا جگ جہان نال میݙی سانجھ اے۔
اے وی پڑھو:
یہ بھی پڑھیے
سرائیکی، ہندی اتیں پنجابی۔۔۔امجد نذیر
تانگھ|| ذلفی
نام ور سرائیکی شاعر مشتاق سبقت انتقال کر گئے