غیوربخاری
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
میں کھرے گھیو دی بھری مُنگری ملک مِٹھو دے حوالے کریندیں اونکوں ݙسیا جیویں گلوکوانس دی گولی کھانداں اتے رب سوہݨے دی طرفوں شفاء دی اُمید رکھداں، اتے ایہ کھرے گھیو دی بھری مُنگری میݙی صحت توں ڈھیر باری ھے، اوں حیران تھی تے میں ݙو ݙٹھا اتے گھیو دی مُنگری میݙے ہتھوں گھِن گھدُس، اوندی حیرانی دی وجہ ایہ ہئی جو اساں لوک کھرے گھیو کھادے بغیر جیندے کیویں پئے ہیئں؟ اوندا اینویں سوچݨ ایں ڳالھوں ٹھیک ہا جو وݙی روھی وچ اڄ وی ٻُڈھڑے، ننڈھڑے تے نینگر روٹی نال کھرے گھیو سُرکݨ دے عادی ہِن،
اوں جوان حیران کُن نظریں نال میکوں ݙہدیں ہوئیں آکھیا مرشد میں وی پچھلے کئی سالیں توں ایں موذی مرض شوگر دا مریض ہاں اتے میں ایندا علاج اپݨی دھرتی تے تھیوݨ والی ہک کوڑی ٻوٹی "کوڑتمے”دی ڄڑھ نال کرینداں، کوڑ تُمہ روہی اچ تھیوݨ والی ہک بلا دی کوڑی ولھ ھے، جیندیاں ڄڑھاں کوں پٹ، سُکا تے کُٹ کے اوندا پوڈر بݨا گھِدا ویندے اتے نِر نہاں (نہار منہ) اوں پوڈر دی ہک چونڈھی ڳاوی لسی دے گلاس نال روز استعمال کیتی ویندی ھے،
اوں روہیلے ملک مِٹھو دا آکھݨ ھا جو شوگر چیک کرݨ سانگے میں مشین وی رکھی پیاں اتے ایں نسخے دے استعمال نال میکوں کݙاہیں انسولین یا کہیں گولی دی کݙاہیں ضرورت نی پئی، میݙا شوگر لیول ہمیشہ مناسب رہ ویندے، اوں جوان ایہ ٹوݨا میݙے نال وی کیتا، اتے اوں ہک چونڈھی میݙے سنگھ اچ سارا ݙینھ کوڑ (کڑواہٹ) دی چس رس نال دھمال پاتی رہ ڳئی، اتے میں اوندے ایں مختصر نسخے تے ہُݨ وی حیران ہاں…….
میں ناشتے توں ویلھا تھی روح کوں رہاوݨ سانگے ٹوبھے دی وسدی وسوں کوں ݙیکھݨ ٹُر پیّم، تھوڑے تھوڑے فاصلے تے ݙوں پاݨی دے ٹوبھے موجود ہن، میں ݙوہیں ٹوبھیں دے منظر اپݨے موبائل کیمرے اچ محفوظ کیتے اتے شہزاد سیئں دی معرفت روھی گھِن ونڄݨ والا سڄݨ غلام نبی آکھیا مرشد اِتھوں قلعہ رُکن پور نیڑے تھیندے اگر تہاݙا دل کرے تاں بھنوالی مار آندے ہیئں، قلعہ رُکن پور ݙیکھݨ دی سِک میکوں کݙوکݨی ھے پر ایں ویلھے انکار ایں وجہ توں کر ݙتُم جو اوں قلعے کوں میں روھی راݨی دے محبوب سنگتی دھرتی ڄئے ناصر اعواݨ نال ݙیکھݨ دا خواہش وند ہاں، ایں وسوں بارے میکوں یار ناصر ݙسیا ہا جو رُکن پور اساں اعواݨاں دا ٹوبھا ھے، (اڄ کل ناصر اعواݨ تے خان بشیر دے اوکھے جھیڑے میکوں ازمائش دی وِتھی تے آ کھڑائے تہوں ایں دفعہ اِنھاں ݙوہیں سڄݨاں دی مونجھ ہووݨ دے باوجود اِنھاں کوں ملیا نمہی، حیاتی وفا کیتی تاں قلعہ رُکن پور ناصر اعواݨ نال ݙیکھسوں)
ایں مونجھ کوں سینے سنبھال روھی دے محبوب درشن اکھیں سمیت روح کوں کرویندا ودا ہامی جو ݙوجھی ڈھلدی شام اچ میکوں ہک ٹوبھے توں پروبھرے کجھ جھوکاں دے در گوپیں دی صورت اچ مونجھے ماندے تے بند نظر آئے……
یہ بھی پڑھیے
”کوئی خواب میکوں اُدھارا نہ ݙیویں“ (وسیب یاترا :12)||سعید خاور
”بدن دی بھوئیں تے مُونجھ دا متام“ (وسیب یاترا :11)||سعید خاور
””سندھو سکرات وِچ اے“ (وسیب یاترا :10)||سعید خاور