کونج کہیں دی مونجھ کیوں بݨ ویندی ہے
کونج دی اݙاری کوں ݙیکھ تے کلھا ٻیٹھا ہک بندہ رووݨ پئے گئے
شئت اوندے ایں رووݨ دی وجہ کونج دا کلھا ہووݨ ہا
کونج کوں اوں ہکل ماری
کونج اڑی کونج کیوں ودی روندی آئیں
کونج آکھے میݙیاں تاں ٻس آکھیں پس ڳیاں ہن
روندا تاں توں ٻیٹھیں جو چولا تیݙے ڄھٻکر ہے
ݙونہیں ہک ٻاک بھری اتے کونج آکھیا توں ݙس کیوں ٻیٹھا روندا ہائیں
بندے آکھیا میں تاں رووݨ سانگے ہی بݨڑایا ڳیاں اے میݙا روز دا کم ہے
ول جتھاں میں ٻیٹھاں میݙے سندھو سئیں دی وادی ہے توں ݙس پردیسی ہائیں کیوں ودی بھنودی ہائیں
ڈھیر سارے وخت توں ݙیہدا ٻیٹھاں کندھاں کوں ودی ٹکردی ہائیں
کونج آکھیا کیا میں ڈساں اے لمبی ہک کہاݨی ہے
گھرو اݙرݨ کولو پہلے اماں سیݨ ڈسیا ہا
جو سندھ وادی ݙاݙھی سوہنڑی اے
نانی ساݙی وی سندھ یاترا تے آئی ہئی
واپس مڑ تے حال ڈیتونس
سارے ویڑیھے دے وچ سندھڑی تاں جنت ڳݨڑی ڳئی ہئی اماں سیݨ تاں اہدی ہئی
پڄݨ سیتی ٹولہ ہک سندھی ڄھرکیاں دا تواکوں ویڑھ گھنسی
تواݙی ݙاڈھی دعوت تھیسی
تہاکوں شاہ دریا دے پانڑی وچ دھنوالیا ویسی
درازے ونڄ تے سچل سئیں دی زیارت تھیسی
وچ ٹھٹے تے سجاول دے
شاہ سئیں دے حافظ تواکوں ست سہݨپ تریمت دے قصے سݨویدے رہسن
ݙاڈھے من دے خاب ہن
نیلے رنگ وچ رنڳیجنڑ آئی ہم
اتھاں تاں کوئی قہر لتھا کھڑے
ساکوں جھرکی ہک نہ ملی
ساݙا سواگت کہیں نا کیتا
ساکوں تاں اتھ شکاری لڑ ڳیا ہے
ہتھ اوندے ہک ݙو نالی بندوخ ہئی
اوں ہکو کارتوس ماریا ہے
میݙیاں سینگیاں ساریاں ہوں ٹٻے تیں ڈیھہ ڳیا ہن
میں کلھی بچیں آں تہوں ودی بھنودی آں
کونج ایہا ڳالھ آکھ تلے لہہ آئی ہے
بندے نال ہݨ ہک آواز اچ روندی ٻیٹھی ہے
کونج آکھیے بندہ تیݙی لکھ تھورا ہاں
جو توں میں پردیسنڑ نال الاݨَا ہائیں
میکوں توں ہݨ آپݨی کئی مونجھ ݙس
میں اوہا مونجھ بݨ کے تے اݙاری ونڄ مریندی ہاں
یہ بھی پڑھیے
نہویں ٖتے ݙہویں صدی دے ملتان دا ہندو مسلمان گَدرپ|| مشتاق گاڈی
””عشق لڳا گھر وِسریا“ (وسیب یاترا :13)||سعید خاور
”کوئی خواب میکوں اُدھارا نہ ݙیویں“ (وسیب یاترا :12)||سعید خاور