پنج پُھلاں دی حکایت
اُنہاں پنج پُھلاں جنگل دے دیوتا کوں ارداس کیتی اوہ پکھی بنڑنا چاہندے ہِن ‘ جنگل دا دیوتا اگوں مسکیا اجازت اُنہاں کوں مِل گئی ‘ اوہ رتے پھُل , پکھی اُتھاہیں بنڑ گئے ‘ اوہ ٹنگلی اُتوں آُڈیے ڈوجھی ہک ٹنگلی اُتے ونج بیٹھے ‘ رنگ اُنہاں دا گُوڑھا رَتا چُنجھ وچ نیلی ہک جھال ہئی
اُنہاں سارا جنگل ڈِٹھا دریا تانڑیں وستی تانڑیں گئے ‘ بیڑیاں , مچھیرے ,جھوپڑیاں مکان , تریمتیں مردیں دی بِھیڑ , بالیں دیاں کھیڈاں , گلی چوک بزار , بوہے تاکڑیاں ویڑھے چبارے چجھے , تنڑانواں تے سُکدے کپڑے رنگلے اُنہاں پہلی وار ڈِٹھے ‘ اوہ پہلی وار بئے کہیں درخت آُتے بیٹھے کندھی اُتے لتھے ‘ دانڑا اُنہاں چُگیا پانڑیں اُنہاں پیتا ‘ نماشاں تانڑیں جنگل اپنڑے ول آئے ‘ ہولے ہولے آلھنڑا اُنہاں پاتا تے روز دی حیاتی دے ہیلک تھیونڑ پئے گئے ‘ ودھیے پَھلیے تے ڈھیر سارے پکھی اوہ تھی گئے
مُد پِچھوں جنگل دا دیوتا وت اُنہاں کوں ٹکریا ‘ انہاں وت ارداس کیتی جو مچھی بنڑ دریا وچ اوہ رہونڑ چاہندن ‘ دیوتا آکھیا ” تہاڈی ایں سِک بارے پانڑیاں دے دیوتا دی موکل وی چاہیدی اے , میں اوندے نال گالھ کریساں ” ڈوجھے ڈینہ انہاں کوں پکھی توں مچھی بنڑن دی موکل ڈہیج گئی ‘ اوہ دریا وچ رتی ہک مچھی چمکدے چانیاں والی بنڑ گئے ‘ ایہ بھانویں پُھل یا پکھی ہوونڑ توں وکھرا ہک دھیان ہئی ‘ دریا دی اپنڑی ہک دنیا وچ مچھی دی الہامی ہک ذات دی جھال اُنہاں لدھی ‘ اُنہاں کوں لگیا اوہ ازل تے ابد دے وچکار کتھاہیں اصل مقام تے پُج گئے ہِن ‘ اُنہاں جانڑیا ایہ مچھی ہوونڑ بھیت دے وچوں تھی کر لنگھنڑ ہِے ‘ پانڑی وچوں سِجھ کوں چندر کوں ماہنڑو کوں ڈیکھنڑ کہیں اکھ دی اُتم ڈکھالی ہِے
مچھی تے پانڑی دے زمانیاں وچوں ہک ڈینہ اُنہاں کوں جنگل دی خوشو آئی ‘ ایں رتے اپنڑے رنگ وچ اوہو ونڑ قدیمی یاد آیا ‘اُنہاں ولدا پُھل بنڑن دا سوچیا پر اُنہاں ہنڑ مچھی دی جُون وچ ہنڈنڑا ہا ‘ دیوتاواں دا زمانہ گزر گیا ہا
یہ بھی پڑھیے
”کوئی خواب میکوں اُدھارا نہ ݙیویں“ (وسیب یاترا :12)||سعید خاور
”بدن دی بھوئیں تے مُونجھ دا متام“ (وسیب یاترا :11)||سعید خاور
””سندھو سکرات وِچ اے“ (وسیب یاترا :10)||سعید خاور