شاعری بہوں ضروری ہے ۔۔۔ڈاکٹریسین بیگ

ایں دنیا دے سبھی ادب دی ھک تاریخ ھے۔وکھری تے موجودہ ویلھے دی سانجھی تاریخ۔ادب وچ شاعری دا حصہ اتم درجے تیں ھے۔جیویں کر مہابھارت دا شاعری طرزاں کوئی ڈا لکھ لوظیں دا تےاللوکا وی لگ بھگ ڈو لکھ تے الایڈ اوڈیسی دی زبانی شاعری 12کلومیٹر دی لائیناں ری لمبائی دا ڈکھ بھراں نظماں۔کلاسک ادب وچ سنسکرت لاطینی طریقہ شاعری لازوال ھے۔نرودا دی شاعری جھیری مزدوراں دی بغاوت دی ترجمان ھے تاں واشنگٹن دے میگا فون تیں سریلیاں نظماں گیت ایلن گیسنبرگ مغرب دا کمال سریلہ پکھی ھے۔بعض شعرا موسیقی گائیکی شکل نال ھمیش کھڑن۔موجودہ دور اچ کافی سارے سوشل میڈیا دے توسط نال اپڑیں صلاحیتاں دا اظہار کریندن۔شاعری بہوں ضروری ھے ائے لوظیں دی جادوگری ھے۔اکھ کن نال ڈٹھی سنڑی شے کو روح نال رلا کے ورتاون کمال اظہاریہ ھے۔شاعری ھک علم ھے ھک جہان زندگی دا لازمی نصاب ھے۔چیزاں گالہیں یاد کرن اوکوں دیراون ول ول سناونڑ روحانی طاقت تے اعصابی تے معاشرتی علاج ھے۔جہراں انسانی زندگی رھن سہن تیں ودکھ چنگا اثر تے سریر رکھیندے۔
شاعری اچ داد تے سیکھنڑ کٹھے ٹردن ایندے اچ توازن ضروری ھے۔ھمدردی۔گہرا جزباتی رشتہ خیالات دا کٹھ ھک ترتیب نال شاعری بنڑدے۔ایویں جیویں روح ساڈی جیندی حیاتی کوں ٹور ڈیندے راہ ڈیندے۔
جس وقت تہاڈے اندر کوئی شعر نظم کافی غزل اویندی دے تاں ایویں لگدے جو تساں خود ایں شعریں اچ تروپے وانگ رل گئے ھو۔ساہ دے وقفے اچ ادراک کرن سوچنڑ لوظیں دی ابادکاری کرن سبھی نظارے چندر جزیرے اسمان محبوب ڈکھ خوشی کون ورتاونڑ کمال وی ھے۔تے ساہ دے وقفیں دی امنت پوری کرنڑ وی ھے۔کہیں اناڑی محبوب کوں شاعری سناونڑ ڈوھائیں دا کھل پوون۔تنہائی اچ یا ھجوم اچ بے سرا خود کوں سناونڑ ول کھل پوونڑ دا کوئی مل نیں۔شاعر جڈاں اکھ بند کریندے تے اوندے قدم ٹر پوندن کئیں قدیمی جا تے جمنڑ والی قبریں الی اسمانیں الی محبتیں دے کہیں کنارے الی جا۔یا ول اگونہی تاریں دو خوشحالی امیدیں دو کالے دائرے کھڈہیں دے اگو۔روح دا ھک محل بنڑدے جیندا شاعر پہرا ڈیندے۔شاعری اچ اپنڑی انفرادی کردار ضروری ھے۔اظہار واسطے بھانویں جہان وی رلا ڈیوو۔اپنڑے ذاتی مشاھدے نال کئی روحیں کوں روشنی ڈیوو۔اپنڑی زندگی کوں شاعر کئی ثکڑے کٹھے کر کے ترتیب ڈیندے ول انہاں کوں کھولیندے ول جوڑیندے۔ایں لازوال مشاھدے دا جادوگری نال اظہار کریندے۔تخیل کو جوڑ کے کئی خاموشیں کو لوظیں نال اواز ڈیندے۔شاعری ھر جا ھے روشنی وچ اندھیر اچ ھے۔ساہ اچ ھے تے ایں ساہ وچو نکل کے کتھاں ونج سگدی ھے۔ایں ساہ شاعر دے اندر رھنڑے اتھوں بےنکھتھے لوظ چپ چپاتیں کوں ھک آوار ھک سر ھک راہ ڈینوڑے جھیرا ھک اندر توں نکل کے کئی روحیں اچ سما ویندے۔
شاعری تہوں ضروری ھے۔

ویب ڈیسک

See author's posts